မၾကာခင္မွာပဲ ၾကက္ေတြအေကာင္ေပါက္လာပါေလေရာ၊အဲဒီအခါ သိမ္းငွက္ေလးလဲ ေပါက္လာတာေပါ့။အဲဒါနဲ႕ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သိမ္းငွက္ေလးဟာ ၾကက္ေတြၾကားထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာပါတယ္။ၾကက္ေတြနဲ႕ေတာ့ အရြယ္အစားမတူေပမယ့္ ေမြးကတည္းက ၾကက္စာေတြစားၿပီး ၾကက္ေတြလိုပဲ ေနခဲ့ရတာေပါ့။
တစ္ေန႕က်ေတာ့ေကာင္းကင္မွာ သိမ္းငွက္ေတြပ်ံေနတာကို ေအာက္က သိမ္းငွက္က ၾကည့္ၿပီးေတာ့ " ငါလဲသူတို႕နဲ႕ အေမြးအေတာင္ေတြတူတူပါပဲ ငါလဲသူတို႕လို အျမင့္ႀကီးမွာ ပ်ံနိုင္ရင္ေကာင္းမယ္" လို႕ေျပာပါတယ္။
အနားက ၾကက္ေတြက ရယ္ၿပီးေတာ့ " မင္းက ၾကက္ပါကြာ၊ငါတို႕ၾကက္ေတြဟာ ဒီေလာက္အျမင့္ႀကီးမပ်ံနိုင္ပါဘူးကြာ။ေမ့ထားလိုက္စမ္းပါ"
အဲလိုေျပာတဲ့အခါ သိမ္းငွက္လဲ ပ်ံဖို႕ မႀကိဳးစားၾကည့္ေတာ့ပဲ ၾကက္ေတြနဲ႕အတူတကြ ေသတဲ့အထိ ေနထိုင္သြားပါေတာ့တယ္။
ဒီပံုျပင္ေလးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ တစ္ခါတစ္ေလ ျဖစ္ခ်င္တာေတြရွိ္ေပမယ့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းနဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ တားျမစ္မႈေတြေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ရတာေတြ ရွိခဲ့သလို ကိုယ့္မွာ နဂိုကတည္းက အစြမ္းအစေတြရွိခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚမူတည္ၿပီးေတာ့ အစြမ္းအစေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားနိုင္ပါတယ္။
ပ်ံသန္းၾကည့္လိုက္ပါ သူငယ္ခ်င္းမင္းပ်ံႏိုင္ပါတယ္။ ေကာင္းကင္ရဲ႕အျမင့္ဆံုးအရပ္ကိုပ်ံၾကည့္လိုက္ပါ.......မင္းလုပ္ႏုိင္ပါတယ္.......။
Credit: ေမာင္စိုင္း
