မိဘသံုးမ်ဳိး

အသက္ ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္
စားပြဲခံုေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ဂိုင္းဖန္ခြက္ကို လွမ္းယူေနတယ္။
မၾကာခင္မွာ ခြက္က ကေလးလက္ထဲ ေရာက္လာတယ္။ဒါေပမယ့္
ခြက္က ကေလးရဲ႕လက္ထက္ႀကီးေနေတာ့ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္မွာပဲ
ခြက္က်ကြဲသြားတယ္။ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ က်ဲျပန္႔ေနတဲ့
ဖန္စေတြနဲ႔ေပါ့။
ဖန္ခြက္က်ကြဲသံၾကားေတာ့ ကေလးရဲ႕မိဘက ကေလး
နားေရာက္လာတယ္။ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ မိဘသံုးမ်ဳိး
ကြဲထြက္သြားတယ္။

1. မိုက္မဲၿပီးအသိဉာဏ္နည္းတဲ့မိခင္၊ သားသမီးထက္ဥစၥာ
ပစၥည္းကိုပိုတန္ဖိုးထားတဲ့မိခင္က ေဒါသႀကီးစြာျဖင့္
" အမေလး...ကုန္ပါၿပီေတာ္...ဒီေသနာေကာင္ေလးက
ေတာ္ေတာ္ၿဂိဳလ္ေမႊပါလား...ဒီခြက္က အလကားရတာမဟုတ္ဘူး
ၿဂိဳလ္ဆိုးေလးရဲ႕...နင္လုပ္တာနဲ႔ ငါ့အိမ္ကခြက္ေတြ ကုန္ေတာ့မယ္...
လာစမ္း...ေတာ္ေတာ္ကျမင္းတဲ့လက္...ျဖန္း...ျဖန္း....
ျဖန္း....."အသိဉာဏ္မႂကြယ္ေသးတဲ့ကေလးကို ႐ိုက္ႏွက္
ေအာ္ဟစ္ၿပီး ဆံုးမလိမ့္မယ္။

2.သနားဂ႐ုဏာေမတၱာႀကီးမားတဲ့ မိခင္က " အမေလး...
ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ သားေလးရယ္...သားေလးဘယ္နားထိသြားေသးလဲ...
သားေလးဘယ္နားနာသြားေသးလဲ...အေမ မထားသင့္တဲ့ေနရာမွာ
ခြက္ကိုထားလို႔ သားခုလိုျဖစ္ရတာ...ေမေမ့ကို ခြင့္လႊတ္ေနာ္သား...
လာ....ေမေမမုန္႔ဝယ္ေကြၽးမယ္..."ကေလးကို ေမတၱာ
ဓာတ္ပါတဲ့ အေတြးအေခၚ၊ အေျပာအဆို၊အျပဳအမူ ေတြနဲ႔ေျပာဆို
ဆက္ဆံလိမ့္မယ္။

3. ကေလးကို ပညာေပးမယ့္ ပညာရိွမိဘက
" သား ဘယ္ေနရာ နာသြားေသးလဲ...ဘယ္ေနရာမွမထိလို႔ေတာ္
ေသးတာေပါ့သားေလးရယ္..."လို႔ေျပာဆိုၿပီး က်ကြဲသြားတဲ့
ဖန္ခြက္နဲ႔ အရြယ္ခ်င္းတူ ပံုစံတူ ေနာက္ထပ္ဖန္ခြက္တစ္ခုကို
စားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္တယ္။ၿပီးလွ်င္
" ဖန္ခြက္ကိုင္ရင္ ဂိုင္းကေနကိုင္ရတယ္ သားေလးရဲ႕..."ဆိုၿပီး
သားေလးရဲ႕လက္ငါးေခ်ာင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္ရဲ႕ဂိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္ခိုင္း
ေစလိမ့္မယ္။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္က အဖန္တလဲလဲ ထပ္ခါထပ္ခါျပဳလုပ္
ျခင္းနဲ႔ တိုက္႐ိုက္အခ်ဳိးက်တယ္။စာတစ္ပုဒ္ကို အႀကိမ္ေရမ်ားမ်ား
ဖတ္ေလေလ ထိုစာကို မွတ္မိလြယ္ေလ ျဖစ္တယ္။
ထိုပညာရိွမိခင္က ကေလးရဲ႕လက္ငါးေခ်ာင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္ဂိုင္းကို ေလးငါးႀကိမ္
ဆုပ္ကိုင္ခိုင္းလိမ့္မယ္။


Credit to ဦးတိုးေအာင္
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးစိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြရရွိႏိုင္ပါေစလို႔ေ႐ႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။

မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔မွ်ေဝေပးပါေနာ္...