“မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း”

မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီးေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားက အဂၤုတၱရနိကာယ္ မွာ
“မိတၱသုတ္” ဆိုျပီး ေဟာထားတာ ရွိတယ္။
အဲဒီထဲမွာ ေပါင္းထိုက္တဲ႔ မိတ္ေဆြေကာင္းရဲ႕
သြင္ျပင္လကၡဏာ ေဟာျပထားတယ္။
“မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း” ဆိုတာ
“လူဆိုးလူေကာင္း”လိုပဲ ရုပ္ပံုၾကည့္ရံုနဲ႔
သိပါ့မလား ၊ မသိဘူး။
အေပၚယံၾကည့္ရံု နဲ႔ မသိႏိုင္ဘူး ။
ဒါေၾကာင့္ ငယ္ငယ္တုန္းက ေျပာၾကတယ္ ၊
လူဆိုးဆိုတာ ခ်ိဳနဲ႔မွ မဟုတ္တာ ဘယ္သိမလဲ ၊
ခ်ိဳေပါက္ေနရင္ေတာ့ သိခ်င္သိမယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔ လူျမင္ရံု နဲ႔ ဒီလူဟာ လူဆိုးလား ၊
လူေကာင္းလား ဆိုတာ သိလို႔မရဘူး။
ဘာနဲ႔ သိႏိုင္တုန္းဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕
“လုပ္ရပ္”အေပၚ မူတည္ျပီး သိႏိုင္တယ္။
သူ လုပ္တဲ႔ လုပ္ရပ္ကို ၾကည့္ျပီးေတာ့
ဒီလူဟာ လူဆိုးလား ၊ လူေကာင္းလား
ဆိုတာ ခြဲျခားသိရတယ္။

အဲ႔ဒီေတာ့ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း နဲ႔
ပတ္သတ္ျပီးေတာ့ အကဲခတ္လို႔ ရတဲ႔
အေျခအေနမ်ိဳးေတြကို ျမတ္စြာဘုရားက
ေဟာထားတာ ရွိတယ္။

(၁) “ဒုဒၵဒံ ဒဒါတိ” တဲ႔ ။
ေပးႏိုင္ခဲတဲ႔ အရာကို ေပးတတ္လို႔ရွိရင္
ဒါ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းပဲ ။

(၂) “ဒုကၠရံ ကေရာတိ” တဲ႔ ။
သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြ လုပ္ဖို႔ မလြယ္ႏိုင္ဘူး ၊
လုပ္ႏိုင္ခဲတဲ႔ အရာကိုပဲ လုပ္ေပးတယ္ဆိုရင္
မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း ပဲတဲ႔ ။
ဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ ခဲယဥ္းတယ္ ဆိုတာေတာ့
အတိုင္းအတာ တစ္ခု ရွိတာေပါ့ေနာ္။

ေနာက္တစ္ခုက

(၃) “ဒုကၡမံ ခမတိ” တဲ႔ ။
သည္းခံႏိုင္ခဲတဲ႔ အရာကိုလည္း
သည္းခံတတ္တယ္ဆိုရင္
ဒါ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း ပဲ။
မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီးေတာ့
ဒီ မိတၱသုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက အဂၤါရပ္ေတြကို
ေဟာထားတာ။

(၄) “အာပဒါသု န ဇဟတိ” ဒုကၡေရာက္ေနတဲ႔
အခ်ိန္မွာ စြန္႔ျပီးမသြားဘူးတဲ႔ ။
အဲ႔ဒါ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းပဲ ။
“ဒုကၡ”ေရာက္လာတဲ႔ အခါမွာ စြန္႔ျပီးေတာ့
မသြားရဘူး။အခု ေလာကမွာ အမ်ားက
ရာထူးေလးရွိရင္ ေပါင္းၾကတယ္ ၊
ပိုက္ဆံေလး ရွိရင္ ေပါင္းၾကတယ္ ၊
ရာထူးလည္းက်သြားေရာ မျမင္ခ်င္
ေယာင္ ေဆာင္သြားေရာ ။
ဆင္းရဲ မြဲေတ ေဒဝါလီ ခံသြားတာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္
မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ သြားတယ္၊ ဟုတ္ကဲ႔လား ။
အဲ႔ဒီ အေနအထားမ်ိဳး ရွိတဲ႔ လူအမ်ားစုကို ေျပာတာပါ။
အမ်ားစုက “ရာထူး”ကို ေပါင္းတာ။
“ေငြေၾကးဓန” ကို ေပါင္းတာ။
ဒီပံုစံ မ်ိဳး ျဖစ္တယ္ေပါ့။
ဒါ ေလာကၾကီး ရဲ႕ သဘာဝ ကိုက ဒီအတိုင္းပဲ ။
အဲဒီလို “မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း” ျဖစ္ဖို႔
ဆိုတာ အင္မတန္မွ ခက္တယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းက “ ပံုျပင္ေလး” တစ္ခု ဖတ္ဖူးတယ္။
အင္မတန္မွ မွတ္သားစရာေကာင္းတဲ႔ ပံုျပင္ေလး တစ္ခုပဲ။
သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ေတာအုပ္ၾကီး
တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းသြားတယ္။
တစ္ေယာက္က လက္နက္ပါလာတယ္။
တစ္ေယာက္က မပါဘူး။
လက္နက္ပါတဲ႔ လူက ဘာေျပာလဲ ဆိုေတာ့
“ဒီေနရာမွာ ဆင္ပဲ ေတြ႔ေတြ႔ ၊ က်ားပဲ ေတြ႔ေတြ႔ ၊
ဘာေကာင္ပဲ ေတြ႔ေတြ႔ ငါ ကာကြယ္ႏိုင္တယ္ေပါ့ ၊
ဘယ္အေကာင္မွ မေၾကာက္ဘူး”တဲ႔ ။
သူက ဒီလို ေျပာေနတယ္။
ေျပာလို႔မွ မဆံုးေသးဘူး ၊
လမ္းေကြ႔ တစ္ေကြ႕မွာ “ဝက္ဝံၾကီး” တစ္ေကာင္
ဘြားခနဲ ေပၚလာတယ္။
ဝက္ဝံၾကီးကိုလည္း ေတြ႔လိုက္ေရာ အဲ႔ဒီလူက
သစ္ပင္ေပၚတက္ေျပးပါေလေရာ။
လက္နက္ မပါတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ကို ဒီအတိုင္း ပစ္ထားခဲ႔ျပီး
ကိုယ္လြတ္ရုန္း ထြက္ေျပးသြားတယ္။

သူငယ္ခ်င္း လုပ္တဲ႔ သူက တိမ္းေရွာင္ဖို႔
အခ်ိန္မရလိုက္ဘူး။ အဲ႔ဒီေတာ့ သူ႔အသက္ကိုသူ
ကာကြယ္တဲ႔ အေနနဲ႔ လွဲအိပ္လိုက္ျပီး
အသက္ေအာင့္ထားတယ္။
အေသေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ရတယ္။
အဲ႔ဒီ အခ်ိန္မွာ ဝက္ဝံၾကီးက အနားနား
လာျပီးေတာ့ ေခါင္းကို လ်ွာနဲ႔ လ်က္တယ္။
ဟိုနမ္း ဒီနမ္း လုပ္တယ္ေပါ့ ။
မလွဳပ္ရဲဘူး ၊ အသက္လည္း မရွဴရဲဘူး ၊
ျငိမ္ေနရတယ္။
လွဳပ္လိုက္ရင္ေတာ့ အကိုက္ခံရမွာ ေသခ်ာတယ္။
အဲ႔ဒီမွာ ျငိမ္ေနတဲ႔ အခါက်ေတာ့ ဝက္ဝံၾကီးက
လက္နဲ႔ ဟိုဘက္က ပုတ္ၾကည့္ ၊
ဒီဘက္က ပုတ္ၾကည့္ ၊
အေသၾကီးပဲ မွတ္ထင္ျပီး သူ႔လမ္းသူ ဆက္သြားတယ္။
ဝက္ဝံၾကီး ထြက္သြားျပီ ဆိုေတာ့မွ ဟိုေသနတ္ နဲ႔ ေကာင္က
သစ္ပင္ေပၚက ဆင္းလာတယ္။
ဆင္းလာျပီးေတာ့

♦“သူငယ္ခ်င္း ၊ မင္းကို ဝက္ဝံၾကီးက
တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ ဘာေျပာသြားတာတုန္း”ေမးသတဲ႔။
ဟိုလူက ေျပာတယ္ ။

♦“ေအး ၊ ဝက္ဝံၾကီးက ငါ့ နားနား ကပ္ေျပာသြားတာ
မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း မပီသတဲ႔ အေကာင္မ်ိဳးကို
ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေပါင္းနဲ႔တဲ႔”။

အေရးၾကံဳလာျပီဆိုရင္ ႏွစ္ဦး ပူးေပါင္း ခုခံမယ္
မလုပ္ဘဲနဲ႔ “အဲ႔ဒီလို ကိုယ္လြတ္ရံုးသြားတဲ႔
အေကာင္မ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ့မွ မေပါင္းနဲ႔” လို႔
ဝက္ဝံၾကီးက သူ႔ကို မွာသြားတယ္လို႔ ေျပာသတဲ႔ ။

“အာပဒါသု န ဇဟတိ”
ဒုကၡၾကံဳလာတဲ့အခါမွာ စြန္႔ျပီး သြားတာမ်ိဳးမျဖစ္ေစရဘူးတဲ႔ ။
အဲ႔ဒါ ဘုရားေဟာတဲ႔ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္းပါပဲ။

【ေက်းဇူးေတာ္ရွင္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ
ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာျပဳ တကၠသိုလ္
ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာ နႏၵမာလာဘိဝံသ ေဟာၾကားဆံုးမေတာ္မူေသာ
“မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း” အေၾကာင္း
တရားေဒသနာေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပကာ
ဓမၼဒါန ျပဳအပ္ပါသည္။】

(မူရင္းဓမၼဒါနအလွဴရွင္ -ကုိေကာင္းျမတ္သူ)

ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးစိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြရရွိႏိုင္ပါေစလို႔ေ႐ႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။

မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔မွ်ေဝေပးပါေနာ္...