တစ္ည က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့…က်ေနာ့ဇနီး ႏြယ္က ထမင္းပြဲျပင္ေပးတယ္… ။ က်ေနာ္ သူ႔လက္ကေလးကိုကိုင္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္…
“ ႏြယ့္ကိုေျပာစရာရွိတယ္…”
ႏြယ္ကေတာ့ ထမင္းစားပြဲမွာထိုင္ၿပီး သူထမင္းပန္းကန္ကို တိတ္တဆိတ္စားေနခဲ့တယ္…။ သူ႔မ်က္ဝန္းထဲက ေၾကကြဲမႈတစ္ခ်ိဳ ႔ကိုလည္း က်ေနာ္သတိထားမိခဲ့တယ္…။
ရုတ္တရက္ က်ေနာ့ ဆြံ႔အသြားခဲ့တယ္… ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ေျပာစရာရွိတာကို ေျပာမွျဖစ္မယ့္အေျခအေနဆိုေတာ့ … ေအးစက္စက္စကားလုံးတစ္ခ်ိဳ ႔ႏုတ္ကထြက္လာခဲ့တယ္…။
“ကိုယ္တို႔ …ကြာရွင္းၾကရေအာင္လား…”
က်ေနာ့ စကားေၾကာင့္ သူဘာမွ တုန္လႈပ္သြားပုံမရဘဲ…ေမးခြန္းတစ္ခုကိုပဲ ျပန္ေမးခဲ့တယ္…။
“ဘာလုိ႔လဲ…ကုိ…”
က်ေနာ့မွာ ေရရာတဲ့အေျဖမရွိခဲ့ပါဘူး…ဒါေၾကာင့္ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ေလ်ွာက္ေျဖေနေတာ့ ႏြယ္ေဒါသထြက္သြားပုံရတယ္… သူလက္ထဲက ဇြန္းကိုလႊင့္ပစ္ရင္း က်ေနာ့ကို ေအာ္လိုက္တယ္…
“ရွင္ … လူမွဟုတ္ရဲ ႔လား…”
အဲ့ဒီညက က်ေနာ္တို႔ စကားမေျပာျဖစ္ၾကဘူး… သူကေတာ့တစ္ညလုံး ငိုေနခဲ့ပါတယ္…။ က်ေနာ္နားလည္ပါတယ္…က်ေနာ္တို႔ အိမ္ေထာင္သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာ ဘယ္လိုအမွားအယြင္းတစ္စုံတစ္ရာေၾကာင့္ က်ေနာ္ခုလို ကြာရွင္းခ်င္ေစခဲ့သလဲဆိုတာ…သူစဥ္းစားေနပုံရပါတယ္…။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ႏြယ္စိတ္ေက်နပ္ေလာက္မယ့္အေျဖမေပးႏုိင္ခဲ့ပါဘူး…။ တကယ္ေတာ့ ႏြယ့္ကို ကြာရွင္းခ်င္တဲ့ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ … က်ေနာ္အခ်စ္သစ္ အခ်စ္စစ္ေတြ႔ေနတာ ေၾကာင့္ေပါ့...။ က်ေနာ္ ႏြယ့္ကို သနားေပမယ့္… ဆက္မခ်စ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး..။ သူ႔ကိုစိတ္ကုန္ေနၿပီ…။
က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္လိပ္ျပာကုိယ္မလုံစြာနဲ႔ပဲ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာကိုေရးခဲ့တယ္…။ စာခ်ဳပ္မွာလည္း က်ေနာ္တို႔ေနတဲ့အိမ္ရယ္…ကားရယ္… က်ေနာ့ကုမၸဏီကရွယ္ယာ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကိုလည္း ႏြယ့္နာမည္နဲ႔ လႊဲေပးခဲ့ပါတယ္…။
သူက်ေနာ္လွမ္းေပးလိုက္တဲ့ စာခ်ဳပ္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဖ်က္ကနဲ လွမ္းယူကာ တစ္စစီစုတ္ၿဖဲပစ္တယ္…။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အတူလက္တြဲခဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ…ခုေတာ့ သူစိမ္းလိုျဖစ္လာခဲ့တယ္…။
“ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ အၾကင္နာေမတၱာေတြအတြက္လည္း ကိုစိတ္မေကာင္းပါဘူး…။ ဒါေပမယ့္… ကိုရဲ ႔ ငယ္ခ်စ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ဘဝသစ္တစ္ခုတည္ေဆာက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားလိုက္ၿပီ…”
က်ေနာ့စကားၾကားေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္း သူ… ခ်ဳံးပြဲခ်ငိုေတာ့တယ္…။ သူခုလိုငိုလိုက္တာဟာ က်ေနာ့ကိုသူလက္လႊတ္လိုက္ၿပီဆိုတာျပတာပဲေလ…။ က်ေနာ္ေျပာဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ စကားေတြ…ခုမွပဲ…ေျပာျဖစ္ခဲ့ေတာ့တယ္…။
ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ က်ေနာ္အိမ္ကို အေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္…။ ႏြယ္ကေတာ့ မအိပ္ေသးဘဲ စာေရးေနတာေတြ႔တယ္…။ က်ေနာ္ဘာမွမစားေတာ့ဘဲ အိပ္ယာထဲတန္းဝင္ခဲ့တယ္…။ ခ်က္ျခင္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္…။ တစ္ေန႔လုံး အခ်စ္သစ္နဲ႔ ရင္ခုန္လႈိက္ေမာစြာကုန္လြန္ခဲ့တာဆိုေတာ့ က်ေနာ္ အေတာ္ပင္ပန္းေနၿပီေလ…။
က်ေနာ္တစ္ေရးႏိုးေတာ့ ႏြယ္စာေရးေနတုန္းပဲ… ။ က်ေနာ္လည္း ဂရုမထားဘဲ…တစ္ဖက္လွည့္ကာ ဆက္အိပ္လိုက္တယ္…။
မနက္ေရာက္ေတာ့ ကြာရွင္းဖို႔ အတြက္ ေတာင္းဆိုခ်က္တစ္ခ်ိဳ ႔ကို ႏြယ္ကေတာင္းဆိုလာတယ္…။ သူက်ေနာ့ဆီက ဘာပိုင္ဆိုင္မႈေတြကိုမွ မေတာင္းဆိုပါဘူး…။ က်ေနာ္တို႔ မကြာရွင္းခင္တစ္လတိတိေစာင့္ေပးဖို႔… အဲ့ဒီတစ္လမွာလည္း အတတ္ႏိုင္ဆုံး အရင္လိုေနေပးဖို႔ပါ…။ သူ႔အေၾကာင္းျပခ်က္ကရွင္းပါတယ္…။ျဖစ္လည္းျဖစ္သင့္ပါတယ္…။ ဒီတစ္လအတြင္းမွာ သားေလးစာေမးပြဲရွိတယ္ေလ…။ က်ေနာ္တို႔ ေၾကာင့္သားေလးပညာေရးကို သူမထိခိုက္ေစခ်င္ဘူးတဲ့…။
အဲ့ဒီအတြက္ က်ေနာ္သေဘာတူႏိုင္ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္…သူေနာက္တစ္ခုေတာင္းဆိုလာျပန္တယ္…။ သူကေမးတယ္… က်ေနာ္တို႔မဂၤလာေဆာင္တုန္းက သူကို မဂၤလာခန္းမထဲကက်ေနာ္ဘယ္လိုေခၚခဲ့သလဲဆိုတာမွတ္မိလားတဲ့…။ က်ေနာ္မွတ္မိတာေပါ့…။ သူကိုက်ေနာ္ေပြ႔ေခၚခဲ့တာေလ…။
သူေတာင္းဆိုတာက ဒီတစ္လအတြင္းမွာ သူ႔ကို အိပ္ခန္းထဲကေန အိမ္ေရွ ႔တံခါးဝထိသူ႔ကို မနက္တိုင္း မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ေခၚသလိုမ်ိဳးေပြ႔ေခၚေပးပါတဲ့…။ က်ေနာ့အထင္ သူနည္းနည္းမ်ားေၾကာင္ေနၿပီလားထင္မိတယ္..။ က်ေနာ္လည္း သူနဲ႔ မခြဲခင္ေန႔ေတြ သူစိတ္ခ်မ္းသာၿပီးေရာဆိုၿပီး သူ႔ေတာင္းဆိုတာကို လိုက္ေလ်ာခဲ့ပါတယ္…။
က်ေနာ္ဒီအေၾကာင္းေတြ အခ်စ္သစ္ကိုေျပာျပေတာ့ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ပါတယ္…။ သူဘယ္လိုမာယာေတြသုံးသုံး က်ေနာ့ကိုစြန္႔လႊတ္ရမွာပါပဲလို႔လည္း မဲ့ရြဲ ႔ကာျပန္ေျပာတယ္…။
ကြာရွင္းဖို႔ ေျပာၿပီးကတည္းက က်ေနာ္ ႏြယ့္ကိုထိေတြ႔မႈမရွိခဲ့ေတာ့ဘူး..။ ဒါေၾကာင့္ ပထမေန႔ သူကိုအိပ္ခန္းထဲကေန ေပြ႔ေခၚေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး ကိုးယို႔ကားယားနဲ႔ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္…။ က်ေနာ္ ႏြယ့္ကိုေပြ႔ေခၚလာတာကို သားေလးျမင္ေတာ့ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးၿပီး ရယ္ေမာကာေျပာတယ္…။
“ ဟား…ဟား….ေဖႀကီးက ေမေမ့ကို ေပြ႔လာတယ္ေဟ့…”
သားေလးရဲ ႔ စကားကိုၾကားေတာ့…က်ေနာ့ရင္ထဲ ဆစ္ကနဲနာက်င္ခံစားခဲ့ရတယ္…။အိပ္ခန္းထဲကေန ဧည့္ခန္း၊ ေနာက္ တံခါးဝေရာက္တဲ့အထိ က်ေနာ္ တစ္လွမ္းခ်င္းေပြ႔ေခၚလာခဲ့တယ္…။ ႏြယ္ကေတာ့ မ်က္လႊာေလးခ်ထားၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာတယ္…
“ႏြယ္တို႔ ကြာရွင္းတဲ့အေၾကာင္းသားေလးကို မေျပာပါနဲ႔…”
က်ေနာ္ ေခါင္းပဲညိတ္ျပခဲ့ပါတယ္…။ အိမ္ျပင္ေရာက္ေတာ့ သူ႔ကိုေအာက္ခ်ေပးလိုက္တယ္… ။ သူလည္း သူ႔အလုပ္သြားဖို႔ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ဆီ သြားပါတယ္…။ က်ေနာ္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ကားေမာင္းၿပီး အလုပ္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္…။
ဒုတိယေျမာက္ေန႔မွာေတာ့…က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး သက္ေတာင့္သက္သာရွိလာပါတယ္… ။ ႏြယ္ကေတာ့ က်ေနာ့ ရင္ခြင္ထဲေခါင္းေလးမွီၿပီးလိုက္လာပါတယ္…။ သူ႔ဆီက ေရေမႊးန႔ံ သင္းသင္းေလးကိုလည္းရတယ္…။ က်ေနာ္သူ႔ကို ဂရုတစိုက္မၾကည့္ခဲ့မိတာ အေတာ္ၾကာၿပီမွန္းက်ေနာ္ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွသတိထားမိတယ္…။ ႏြယ္အရင္လို ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳမေနေတာ့ဘူး…။ သူ႔ပါးျပင္မွာ ေရးေၾကာင္းေလးေတြေတာင္ ထင္ေနပါေပါ့…။ ဆံႏြယ္ေလးေတြလည္း တစ္ခ်ိဳ ႔တစ္ေလျဖဴစျပဳေနၿပီ…။
ေလးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ သူကိုက်ေနာ္ေပြ႔ခ်ီလုိက္ခ်ိန္မွာ .. က်ေနာ့စိတ္ထဲ ဟိုတစ္ခ်ိန္က သူနဲ႔ ခ်စ္ရည္းလူးခဲ့ပုံေတြျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္…။ ႏြယ္… သူ႔ဘဝရဲ ႔ ဆယ္ႏွစ္တာကာလကို က်ေနာ့ကိုေပးဆပ္ခဲ့ပါလား…။
ငါးရက္ေျမာက္ေန႔နဲ႔ ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေန႔ေတြမွာလည္း က်ေနာ္ႏြယ့္ကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္ခ်ိန္မွာ…က်ေနာ့ေသြးသားတို႔ ျပန္လည္ႏိုးၾကြေနခဲ့တယ္…။ တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ သူ႔ကို ေပြ႔ခ်ီရတာလည္းေပါ့ေပါ့ပါးပါးရွိလာတယ္…။ က်ေနာ့လက္ကလည္း က်င့္သားရလာတာပါမွာေပါ့…။
တစ္မနက္မွာေတာ့ သူအလုပ္မသြားခင္ အဝတ္လဲဖို႔ အဝတ္အစားေတြေရြးေနပါတယ္…။ တစ္စုံဝတ္လိုက္ ျပန္ခြ်တ္လိုက္နဲ႔ စိတ္တိုင္းမက်ႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္…။ ေနာက္ေတာ့ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီညည္းျငဴရွာတယ္…အကၤ်ီေတြကလည္း ႀကီးလာလိုက္တာတဲ့…။ အဲ့ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္ရုတ္တရက္ သတိထားလိုက္မိတယ္…။ ႏြယ္ ေတာ္ေတာ္ပိန္သြားတာပဲ…ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုေပြ႔ရတာ တျဖည္းျဖည္းေပါ့ေပါ့လာတာကိုး…။
က်ေနာ္အေတာ့ကို စိတ္ထိခိုက္မိပါတယ္…။ သူ႔ႏွလုံးသားထဲ နာက်င္မႈေတြ ခါးသီးမႈေတြျပည့္ႏွက္ေနမွာ…။ က်ေနာ္သတိလက္လြတ္ သူနားေရာက္သြားၿပီး သူေခါင္းေလးကိုအသာ ကိုင္လိုက္မိတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သားေလးေရာက္လာၿပီးေျပာတယ္…။
“ ေဖႀကီး … ေမေမ့ကိုေပြ႔ေခၚရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီေလ…”
ေအာ္…သူ႔အတြက္ အေဖက အေမ့ကို ေပြ႔ေခၚတာကို ၾကည့္ဖို႔ သူ႔ဘဝရဲ ႔အေရးႀကီးတဲ့အရာတစ္ခုျဖစ္ေနပါေပါ့လား…။ ႏြယ္ကသားေလးကို ေခၚလိုက္ၿပီး တင္းၾကပ္စြာေပြ႔ဖက္ထားတယ္…။ က်ေနာ္ မ်က္ႏွာလႊဲေနလိုက္တယ္…။ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေတြက်မွ က်ေနာ့စိတ္မေျပာင္းခ်င္ဘူး..။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္သူ႔ကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္တယ္…ဧည့္ခန္းကိုျဖတ္ၿပီး တံခါးဝဆီေလ်ွာက္လာခဲ့တယ္…။ ႏြယ္ကေတာ့ က်ေနာ့လည္ပင္းကို အသာဖက္တြယ္ထားတယ္…။ က်ေနာ္ ႏြယ္ကိုတင္းက်ပ္စြာေပြ႔ဖက္ထားခဲ့တယ္…။ မဂၤလာေဆာင္တုန္းကေပြ႔ခဲ့သလိုမ်ိဴးေပါ့…။ ဒါေပမယ့္…ႏြယ့္ရဲ ႔ ေပါ့ပါးလွတဲ့ခႏၶာကိုယ္ အေလးခ်ိန္က က်ေနာ့ကို အေတာ္စိတ္ထိခိုက္ေစခဲ့ပါတယ္…။
ေနာက္ဆုံးေန႔ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ႏြယ့္ကို ေပြ႔ခ်ီၿပီး က်ေနာ့ေျခလွမ္းေတြ တြန္႔ဆုတ္ေနခဲ့တယ္…။ သားေလးကေတာ့ ေက်ာင္းသြားႏွင့္ၿပီ…။ က်ေနာ္ ႏြယ့္ကို တင္းတင္းေပြ႔ဖက္ထားရင္း ေျပာခဲ့တယ္…။ ကိုယ္တို႔ရဲ ႔အိမ္ေထာင္ေရးက ရင္းႏွီးေႏြးေထြးမႈေတြကင္းမဲ့ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ ကို သတိမထားမိခဲ့ဘူး… လို႔…။
က်ေနာ့အခ်စ္သစ္ဆီကို ကားေမာင္းထြက္လာခဲ့တယ္…။ သူ႔အိမ္ေရွ ႔ေရာက္ေတာ့ ကားတံခါးကိုေတာင္ ေလာ့မခ်ေတာ့ဘဲ...အျမန္ထြက္လာခဲ့တယ္…။ ေႏွာင့္ေႏွးမႈတစ္ခုခုေၾကာင့္ က်ေနာ့ စိတ္ေျပာင္းသြားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနမိတယ္…။ က်ေနာ္အခ်စ္သစ္ကိုေတြ႔ေတာ့ က်ေနာ္ေျပာလိုက္တယ္…
“ ကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး… ကိုယ့္မိန္းမနဲ႔ ကိုယ္မကြာရွင္းေတာ့ဘူး…”
သူက်ေနာ့ကို အ့ံအားသင့္စြာ ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့နဖူးကိုလာစမ္းတယ္…။
“ေမာင္ေနမွေကာင္းရဲ ႔လား…” တဲ့…။
က်ေနာ္သူလက္ကိုဖယ္ခ်လိုက္ၿပီး
“ကိုယ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး… ကိုယ္ႏြယ့္ကို ကြာရွင္းဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ဘူး…ကိုယ္တို႔အိမ္ေထာင္ေရးဟာ…ၿငီးေငြ႔စရာေကာင္းခဲ့တာအမွန္ပါ…အဲ့ဒါကိုယ္တို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္မခ်စ္ၾကလို႔မဟုတ္ပါဘူး.. ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက အစစ အရာရာေတြအေပၚ တန္ဖိုးမထားခဲ့ သတိမမူခဲ့ၾကတာပါ…ဒါေတြကို ကိုယ္ခုသိၿပီ…တန္ဖိုးထားတတ္လာၿပီ…”
အခ်စ္သစ္လည္း ခုမွသတိဝင္လာပုံရတယ္…။ က်ေနာ့ပါးကို အားကုန္လႊဲရိုက္လိုက္တယ္… ၿပီးေတာ့ ေဒါသေပါက္ကြဲၿပီး ငိုတယ္…။ က်ေနာ္လည္း ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္…။
လမ္းမွာ ပန္းဆိုင္ကိုဝင္ၿပီး ႏြယ့္အတြက္ ပန္းစည္းလက္ေဆာင္မွာလိုက္တယ္…။ အေရာင္းစာေရးမေလးက ပန္းစည္းမွာ ဘာစာေရးေပးရမလဲလို႔ေမးေတာ့ က်ေနာ္ကၿပံဳးၿပီး ပို႔စ္ကတ္ေလးမွာ ကိုယ္တိုင္ေရးခ်လိုက္ပါတယ္….
“ ႏြယ့္ကို မနက္တိုင္းေပြ႔ခ်ီေခၚပါ့မယ္… ေသတဖန္သက္တဆုံးေပါ့...”
အဲ့ဒီညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပန္းစည္းေလးကိုကိုင္ရင္း အခ်ိဳဆုံးအၿပံဳးေတြနဲ႔ အိမ္ထဲကို အေျပးေလးလွမ္းဝင္လာခဲ့တယ္…။ အခန္းထဲကိုဝင္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အိပ္ယာထက္မွာ အသက္ဝိဥာဥ္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ ႏြယ္ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္…။
ႏြယ္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့လအေတာ္ၾကာကတည္းက ကင္ဆာေရာဂါခံစားေနခဲ့ရတာ..။က်ေနာ္ကေတာ့ အခ်စ္သစ္နဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနေတာ့ သတိေတာင္မထားမိခဲ့ပါဘူး…။ သူမၾကာခင္ေသရမယ္ဆိုတာလည္းသူသိပါတယ္…။ သူ႔ရဲ ႔ေတာင္းဆိုမႈေတြက သူ႔အတြက္မဟုတ္ဘဲ သားက်ေနာ့အေပၚ ဖခင္ဆိုးတစ္ေယာက္အျဖစ္နာက်ည္းမုန္းတီးမသြားေအာင္ ကယ္တင္ခဲ့တာပါ…။ တကယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ကြာရွင္းခဲ့ရင္ က်ေနာ္က ႏြယ့္အေပၚအရမ္းခ်စ္တဲ့အျမင္မ်ိဳး သားကိုျမင္ေစ့ခ်င္တာေလ…
Credit : Soul
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးခ်စ္ေသာသူနွင့္ရိုးေျမက်ေပါင္းဖက္နိုင္ပါေစလို႔ေရႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔ မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
