Rock အဆိုေတာ္ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခိုက္ သူ၏ လတ္တေလာ ျဖတ္သန္းမႈႏွင့္ အျမင္မ်ားကို ေဇာ္၀င္းထြဋ္ ပရိသတ္မ်ားအတြက္ ေမးျမန္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
အရင္ဆုံး ဦးညီထြဋ္ရဲ႕ ““ေဆး ေပါင္းခ သကၠရာဇ္မ်ား”” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလး အေၾကာင္း ေျပာျပပါဦး။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာအုပ္ကို ေရာင္းဖို႔ အစီအစဥ္ေတာ့ မရွိဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အသက္ (၅၀) ျပည့္ ေမြးေန႔တုန္းက လုပ္တာ။ မႏွစ္ကေပါ့။ ဒီစာအုပ္ကို လက္ေဆာင္ေပးဖို႕လုပ္တာ။ ငါးဆယ္ျပည့္လို႔ လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ စာအုပ္က ၾကာမယ့္ သေဘာ ျဖစ္ေနလို႔ မလုပ္ျဖစ္ဘူး။
ငါးဆယ္ျပည့္က ဓာတ္ပုံကို ထပ္ထုတ္မယ္ လုပ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ၾကားထဲမွာလည္း ၿပီးေတာ့ ၿပီးေနၿပီေပါ့ေနာ္။ ဒါနဲ႔ ၾကားထဲမွာ အေၾကာင္း ရွာၿပီးေတာ့ အင္ပါယာ သုံးဆယ္ျပည့္ ကေလးေတြ လုပ္ေတာ့ သူတို႔နဲ႔ ေရာၿပီးေတာ့လာတဲ့ Fan ေတြကုိ လက္ေဆာင္ေပးမယ္။ ပြဲ ၾကည့္မွမဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္ကလည္း ေစ်းႀကီးေတာ့ အမ်ားႀကီးလည္း ေပးလို႔ မရဘူးေလ။ ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ (၁၀၀၀) ပဲ ႐ိုက္လိုက္တာ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ Fan ေတြကို လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္တယ္။
အင္ပါယာ Fan က (၃၀၀) ကို ေပးလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔မၿပီးဘူး အိမ္ကို ဖုန္းေတြ ဆက္ဆက္ၿပီးေတာ့ လာလာ ယူၾကတယ္ Member ကဒ္ေတြ ျပျပၿပီး လာယူၾကတယ္။ အိမ္မွာပဲ ထိုင္ေပးေနတယ္။ အျပင္ကိုေတာ့ မျဖန္႔ဘူး။ ကုန္သြားရင္ အသံတိတ္ ျပဇာတ္လို႔ ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔ ျပန္မရျဖစ္မွာ စိုးလို႔ပါ။
ဒီစာအုပ္ကေန ပရိသတ္ကို ဘာေပးခ်င္တာလဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ သကၠရာဇ္ေတြေပါ့ေနာ္။ အဲဒီထဲကပုံေတြကို ျပထားတာ။ ပုံေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဓါတ္ပုံေတြ ၾကည့္ရတာ ႀကိဳက္တယ္ေလ။ အရင္တုန္းက ပုံေတြ ငယ္ငယ္တုန္းက ပုံေတြ ၾကည့္ရတာ ႀကိဳက္တယ္။ ဓာတ္ပုံက စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာတယ္။ႀကိဳက္သလိုလည္း ေတြးလို႔ရတယ္။ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ဓာတ္ပုံ ဇာတ္လမ္းလည္း ဆင္လို႔ ရတယ္ေလ။ ဓာတ္ပုံမ်ားမ်ားနဲ႔ စာအုပ္ တစ္အုပ္ေပါ့။
ကၽြန္ေတာ့္ ငါးဆယ္ျပည့္ ေမြးေန႕မွာ စုၿပီးေတာ့ ၀ိုင္းေရးထားၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ဆုေတာင္းကို ေရးထား ေပးတယ္။ အဲဒါကိုလည္း သိမ္းထားတာေပါ့။ သူတို႔ကိုလည္း အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ စာအုပ္ထဲမွာ ထည့္ထားတယ္။သူမ်ားေတြ ေရးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေသသြားရင္လည္း အဲဒီလို စာအုပ္ ထုတ္မွာပဲေလ။ ေသခ်ာတယ္။ ေသၿပီးေရးတာနဲ႔ အရွင္လတ္လတ္ ယူေရးတာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ကြာလိမ့္မယ္။
ေသတဲ့ သူက်ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ပဲ ေရးၾကေတာ့မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ က်ေတာ့ ဟာသလိုလည္း ရတယ္။ ႀကိဳက္သလို ေရးလို႔ရတယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ၾကည့္တဲ့သူလည္း အင္တာတိန္းမန္႔ တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အခုစာအုပ္က ဓါတ္ပုံေတြ မ်ားတယ္ ဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ စာသား ေတြေရာ ဦးညီထြဋ္ ေရးျဖစ္ဦးမလား။
အမွန္ေတာ့ အဲဒီလို ေရးတယ္ဆို တာကေလ စာကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးသားသား ေရးဖို႔ လိုတာေပါ့ေနာ္။ ႐ိုးသားတယ္ ဆိုတာကလည္း ႐ိုးသားဖို႔ ကလည္း မလြယ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲဒါခက္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႐ိုးသား တယ္လို႔ မထင္ေသးဘူး။ ဒါမ်ဳိးေရးႏိုင္တဲ့ အရြယ္ အေတြ႕အႀကံဳ၊ ေနာက္တစ္ခါ အျမင္ရွင္းရွင္းနဲ႔ ျမင္ႏိုင္တဲ့ အခါက်ရင္ ေရးမယ္။ အဲဒါ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေနာ္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။
ေရးခ်င္စိတ္ ရွိတယ္။ ဒီစာအုပ္ေလး လုပ္လိုက္ေတာ့ စာေရးခ်င္စိတ္ ရွိတယ္။ ကိုယ္ျမင္တာေလးေတြ ရွယ္ၿပီးေတာ့ အျပန္အလွန္ အေတြး ဖလွယ္လို႔ရမယ့္ စာမ်ဳိး ေရးခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ့ မေရးခ်င္ေသးပါဘူး။
စာအုပ္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာမွာ ေရးထားတဲ့ စာသားကေရာ ဘယ္လို အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္ေစလဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခုခုေတာ့ ေရးပါလို႔ ေျပာတယ္ေပါ့ေနာ္။ စာအုပ္ ဒီဇိုင္းကို လာျပေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရးခ်င္စိတ္နဲ႔ ေခါင္းထဲ ေပၚလာတာေလးကို တစ္ေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္း ေရးေပးလိုက္တာ။ ပါသမွ် စာေလးေတြေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတြးၾကည့္တယ္။ လူႀကိဳက္ေအာင္လည္း လုပ္ဖူးတယ္။ လုပ္ၿပီးတိုင္း အဆင္မေျပဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လုပ္ဖူးတယ္။ လူႀကိဳက္ေအာင္ တမင္ လုပ္တာလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ၿပီးတိုင္း ကိုယ့္ကို ညစ္ပတ္ သြားတယ္လို႔ ခံစားရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ႐ိုး႐ိုးသားသားနဲ႔ ေအာင္ျမင္ဖို႔က ခက္တယ္ေလ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ “ေနရာသစ္” ထြက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗဒင္က “ေနရာ”ဆိုတာကို ထြက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိပ္မကြာဘူး။ ဗဒင္က တအားေပါက္တယ္။ အဲဒီေခတ္က အဲေလာက္ ေပါက္တာ မရွိဘူးေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဗဒင္ ေပါက္တဲ့ အေၾကာင္း ထိုင္ေျပာရင္းနဲ႔ ဗဒင္ ေပါက္တာက တကယ္႐ုိး႐ုိး သားသား ေပါက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကမွ ဆံပင္အရွည္ႀကီးထား လယ္သာ ဂ်ာဂင္ႀကီးေတြနဲ႔ လုပ္ျပေနရေသးတယ္။ ဗဒင္က ဘယ္သူမွန္းေတာင္ မျမင္ဖူးေသးဘူး။
သူ႔အေခြက တစ္ျပည္လုံး နားေထာင္တယ္လို႕ ေျပာဖူးတယ္။ ခုနက ႐ိုးသားတယ္ ဆိုတာ အဲဒီသေဘာပါပဲ။ ဘာမွကို မလုပ္ရဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ အသက္ထက္ဆုံး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနသြားလို႔ရမယ့္ အခ်ိန္ကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ ရတာေပါ့ေလ။
ဦးညီထြဋ္ကို အားေပးၾကတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ အတြက္ ဘာကိုမ်ား ခ်န္ခဲ့ ၿပီး မွ်ေ၀ ေပးခ်င္တာ ရွိပါသလဲ။
အခုေတာ့ သီခ်င္းကေတာ့ အၿမဲ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကုူးထဲမွာေတာ့ ဒီဘ၀မွာ လုပ္သြားခ်င္တာ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းရယ္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ အႏုပညာ Musican ေတြေပါ့၊ Artist ေတြစုတဲ့ ေနရာေလး တစ္ခုေပါ့။ အဲဒါေလးကို ၀ါသနာရွင္ေတြ၊ စိတ္၀င္စားတဲ့ သူေတြ ပါ၀င္ေလ့လာလို႔ ရမယ့္ အရာေလး တစ္ခုေတာ့ စိတ္ကူး ယဥ္ထားတာေပါ့။ Music School လို မဟုတ္ဘူး။
Work Shop ေလးတစ္ခုေပါ့။ အဲဒါေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ဒီႏွစ္ထဲမွာလုပ္ဖို႔ ႀကံေနတယ္။ အနားမွာရွိတဲ့ သူေတြနဲ႔ တိုင္ ပင္တာေပါ့ေနာ္။ ဘာျမဴးဇစ္မွ ရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ Musical မ်ဳိးစုံပါႏိုင္တယ္။ ျမန္မာျပည္ ေက်ာက္စိမ္းလည္း ပါႏိုင္တယ္။ DJ ပါရင္ပါမယ္။ ဒီမွာကလည္း ေဘာင္ႀကီးေတြ၊ စည္းႀကီးေတြ ရွိေနေသးတယ္ေလ။
အဲဒီလို မရွိဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းက ပိုက်ယ္သြားတာေပါ့။ အေတြးေတြနဲ႔ ပိတ္မိေနၾကေသးတယ္။ ဘာလုပ္ရမလဲ ဆိုတာေတြ၊ ငါကေတာ့ဘာ၊ သူကေတာ့ ဘာဆိုတာေတြ ရွိေန ၾကတယ္။ မရွိတဲ့ အဆင့္ကို သြားဖို႔က တစ္ခုခုနဲ႔ သြားရမွာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းေလးမ်ဳိးေပါ့။
မႏွစ္ကလို ဒီႏွစ္သႀကၤန္ အစီအစဥ္ ဘာမ်ား လုပ္ျဖစ္ဦးမလဲ။
သႀကၤန္ကလည္း မႏွစ္က ကိုယ့္ဟာကို လုပ္ၿပီး သေဘာေတြ က်ေနတယ္။ ဒီႏွစ္လည္း လာငွားသမွ် ထိုင္ျငင္းေနတယ္။ မဆိုေတာ့ဘူး။ လုပ္ဖို႔ေတာ့ ရွိတယ္။အမွန္တိုင္းေျပာရင္ ဒီအရြယ္ႀကီးက်မွ ကုန္ပစၥည္းေတြ ေၾကာ္ျငာေပးေနရတာ အဆင္ မေျပေတာ့ဘူး။ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခုခုကို ကိုယ္စားျပဳၿပီးေတာ့ ဒါကိုသုံးမွ၊ ဒါကို လုပ္ပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ အမ်ားႀကီး လုပ္ၿပီးေနၿပီ။
လာငွားရင္လည္း အဲဒီလိုပဲ ငွားတာေလ။ မႏၲေလးကလည္း ေမးေတာ့ အရက္ဆိုေတာ့ ပိုဆုိးတာေပါ့။ ဒီအရြယ္က်မွ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္တိုင္ မီးေလာင္ေပမယ့္ မီးေလာင္တာကိုေတာ့ အားမေပးဘူးေပါ့။ တီး၀ိုင္း အတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခု ျပန္လုပ္ ေပးရမယ္ေလ။ အဲဒီေတာ့ ရန္ကုန္မွာ အားလုံးလည္း ေပ်ာ္လို႔ရေအာင္၊ သူတို႔လည္း ၀င္ေငြ တစ္ခုခု ရေအာင္လို႔ စဥ္းေတာ့ စဥ္းစားေပါ့။ ေၾကာ္ျငာ မဆန္တာပဲနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္း လုပ္ၾကတာမ်ဳိးေပါ့။
ဒါဆိုရင္ သီခ်င္းေခြေတြေရာ ထပ္လာ ဦးမွာလား။
သီခ်င္းသစ္ တစ္ပုဒ္ေတာ့ ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ပရိသတ္ အားလုံးကို လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ Fan Class ေတြ ကို တင္ေပးမွာ။ “လူ”အေခြကိုလည္း MTV ႐ုိက္ေနပါတယ္။
Credit : The Messenger
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးေပ်ာ္႐ြင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစလို႔ေ႐ႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔ မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
