“သစ္႐ြက္ေတြက ေလေၾကာင့္ ေၾကြလြင့္ရတာလား ေမေမ”
“သစ္႐ြက္တိုင္းက ေလေၾကာင့္ေၾကြရတာ မဟုတ္ဘူး သား။ တခ်ဳိ႕သစ္႐ြက္က ေလမတိုက္လည္း သူ႔အလိုလိုေၾကြတတ္တယ္”...
“ေလမ႐ွိဘဲ.. သစ္႐ြက္က ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔အလိုလိုေၾကြရတာလဲ ေမေမ” ကၽြန္ေတာ္နားမလည္စြာ ျပန္ေမးေတာ့
“အဲဒီသစ္႐ြက္ေတြက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ လက္လြတ္အ႐ႈံးေပးလိုက္လို႔ပဲ။ ေလာကမွာ ကုစရာေဆးမ႐ွိဆံုးက မိမိကိုယ္ကိုယ္ လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးျခင္းပဲ သား။ တခ်ဳိ႕သစ္႐ြက္ေတြက ေလဘယ္ေလာက္တိုက္တိုက္ မေၾကြက်ဘူး”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေမေမ”
“သူတို႔မွာ ႐ွင္သန္ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္႐ွိၾကေသးလို႔ပဲ သား။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က သူတို႔ကို ဆင္းရဲဒုကၡကေန႐ုန္းထြက္ဖို႔ သတိၱေတြေပးေနခဲ့တယ္။ ႐ွင္သန္ဖို႔ သစ္ကိုင္းကိုလက္မလႊတ္တဲ့ သတိၱေတြေပးေနခဲ့တယ္။ ကံကို သူတို႔ပံုမခ်ဘူး”
သစ္႐ြက္တစ္႐ြက္က ေလရဲ႕တိုက္ခိုက္ထိုးႏွက္ဒဏ္ကို ခံရခ်ိန္႐ွိခဲ့တယ္။
လူတစ္ေယာက္ကလည္း ေလာကဓံရဲ႕ထိုးႏွက္ခ်က္ကို ခံရခ်ိန္႐ွိခဲ့တယ္။
သစ္႐ြက္တစ္႐ြက္ ဒါမွမဟုတ္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ကံၾကမၼာကို အဆံုးအျဖတ္ေပးႏိုင္တာက ျပင္ပေလာကရဲ႕ျခယ္လွယ္မႈေတြမဟုတ္ဘဲ သူ႔ရဲ႕မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဖမ္းဆုပ္ႏိုင္စြမ္း၊ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
Credit : 99 Sanay
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးစိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြရရွိႏိုင္ပါေစလို႔ေ႐ႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔ မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
