က်န္းမာေရး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရင္ ၀ိတ္က်မည္ဟု ယံုၾကည္ကာ လုပ္ၾကေသာ္လည္း ေလ့က်င့္ခန္းေၾကာင့္ လူသည္ပိုမို ဆာေလာင္လာသည္ျဖစ္ရာ အစားေတြ စြတ္စားမိျပန္သျဖင့္ ေမာရတာသာ အဖတ္တင္သည္။
ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ၀ၿမဲ၀ဆဲဆိုတာမ်ဳိး ႀကံဳရတတ္သည္။ ဆား အစားနည္းျခင္း၊ မ်ားျခင္းတို႔သည္လည္း လူကို ၀ိတ္တက္ၿမဲ တက္ေနေအာင္ လုပ္ထားႏုိင္စြမ္း ရွိသည္။ ဟားဗတ္ တကၠသိုလ္ အ၀လြန္ျခင္းဆိုင္ရာ ပညာရွင္ ေဒါက္တာ ေဒးဗစ္လဒ္၀င္းက သူ႔ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကို “အၿမဲ ဆာေလာင္ ေနတတ္သလား၊ သမား႐ိုးက် ၀ိတ္ခ်နည္းေတြ အလုပ္မျဖစ္ပံု” စာအုပ္တြင္ ထည့္သြင္း ေရးသားထားသည္မ်ားထဲက ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလိုသည္။
၁။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း သိပ္စားလြန္းျခင္း။
၀ိတ္က်ခ်င္ရင္ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ဆိုတာ မွန္ေရာမွန္ရဲ႕လား ဟူေသာ ေမးခြန္းသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အျငင္းပြားေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ ေလ့လာသုေတသနမ်ားစြာ လုပ္ၾကည့္ခဲ့ရာတြင္လည္း အခ်ဳိ႕လည္း ၀ိတ္က်၊ အခ်ဳိ႕လည္း ၀ိတ္ေတာင္ ပိုတက္လာ၊ အခ်ဳိ႕လည္း နဂိုအတိုင္း ၀ေနဆဲဆိုတာ ေတြ႕ရသည္။ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ စားေကာင္း၊ အိပ္ေကာင္း၊ က်န္းမာေရး ေကာင္းလာေစသည္ မွန္ေသာ္လည္း ၀ိတ္က်ဖို႔မူ က်ိန္းေသေပါက္ အာမမခံႏုိင္ေၾကာင္း သုေတသနမ်ားစြာက ဆိုၾကသည္။
က်ိန္းေသသည့္ တစ္ခ်က္ကား ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီးရင္ လူက ဗိုက္ဆာကာ စားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္ ပိုျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကယ္လိုရီ ဆိုတာကလည္း ျဖည့္ဖို႔ လြယ္သေလာက္ သံုးစြဲပစ္ဖို႔က ပင္ပန္းလွသည္။ မိနစ္ (၃၀) ေလာက္ ရြရြေျပးပါမွ ကယ္လိုရီ (၂၀၀) ေလာက္ ေလာင္ကၽြမ္းေသာ္လည္း ေမာလို႔ အားျဖည့္အခ်ဳိရည္ တစ္ဘူးေလာက္ ေသာက္လိုက္႐ံုႏွင့္ ထို (၂၀၀) က တစ္မိနစ္ေတာင္ မၾကာဘဲ ျပန္ျပည့္သြားလိမ္႔မည္။
၂။ ခႏၶာကိုယ္မွာ သူ႔ေရခ်ိန္မွတ္ ရွိသည္။
ႂကြက္မ်ားနဲ႔ ေလ့လာၾကည့္ရာ အငတ္ထားေသာ ႂကြက္မ်ားသည္ ငတ္ေနစဥ္ ပိန္ခ်ဳံးသြားေသာ္လည္း စားခြင့္ ျပန္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ နဂိုခႏၶာကိုယ္ အေလးခ်ိန္ေရာက္သည္အထိ ေတာက္ေလွ်ာက္စားေတာ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ အလားတူပင္ လိုသည္ထက္ ပိုေကၽြးထားေသာ ႂကြက္မ်ားသည္ ၀ဖီးလာၾကေသာ္လည္း လြတ္လပ္စြာ စားခြင့္ေပးလိုက္ခ်ိန္တြင္ကား နဂိုခႏၶာအေလးခ်ိန္ ျပန္ေရာက္ေအာင္ အလိုေလ်ာက္ အစားေလ်ာ့သြားၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
လူ႔ခႏၶာကိုယ္သည္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္။ အစားေလွ်ာ့လိုက္သည္ႏွင့္ နဂိုခႏၶာအေလးခ်ိန္ ျပန္ေရာက္ေအာင္ စားဖို႔အတြက္ ဦးေႏွာက္ကလူကို ပံုမွန္ထက္ ပိုဆာေလာင္ေအာင္ လုပ္ေတာ့သည္။ အလြန္အကၽြံ စားမိျပန္လွ်င္လည္း ေနာက္ပိုင္း အစားေလ်ာ့သြားေအာင္ ဦးေႏွာက္က ထိန္းလိုက္ျပန္သည္။
ခႏၶာစနစ္သည္ အေလးခ်ိန္ မည္မွ်တြင္ ေနရမည္ဆိုတာ ေရခ်ိန္မွတ္ ထားၿပီးသားကဲ႔သို႔ အလုပ္လုပ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ၀ိတ္ခ်လိုသူမ်ား အေနျဖင့္ ခႏၶာစနစ္ ေရခ်ိန္မွတ္ကို ေလ်ာ့သြားေအာင္ ေရရွည္ အခ်ိန္ယူေလွ်ာ႔ခ်မွ ျဖစ္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ေဒါက္တာလဒ္၀င္းက ဆိုသည္။
၃။ မနက္စာ စားေသာက္ပံု အေရးႀကီး။
မနက္စာ စားပံုခ်င္းတူသည့္တိုင္ အာနိသင္ခ်င္း မတူႏုိင္ဟု ေဒါက္တာလဒ္၀င္းက ဆိုသည္။ ေလ့လာမႈတစ္ခုတြင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ (၁၂) ဦးကို သံုးစုခြဲကာ မတူသည့္ မနက္စာ သံုးမ်ဳိး စားေစသည္။ သံုးမ်ဳိးလံုးသည္ ကယ္လိုရီပါ၀င္ႏႈန္း အတူတူပင္။ သို႔ေသာ္ အစားအေသာက္ အမ်ဳိးအစား ကြာသည္၊ ကာဘိုဟိုက္ဒရိတ္ပါ၀င္ႏႈန္း ကြာသည္။ ကယ္လိုရီပါ၀င္ႏႈန္း တူေသာ္လည္း အမ်ဳိးအစား မတူေသာ အစားအေသာက္မ်ားသည္ လူ၏ စားေသာက္ခ်င္စိတ္ကို သက္ေရာက္မႈ မတူဟု ေဒါက္တာလဒ္၀င္းက ဆိုသည္။
ပထမ မနက္စာအျဖစ္ ကာဘိုဟိုက္ဒရိတ္မ်ားသည့္ ေကြကာတိုက္သည္။ ဒုတိယ မနက္စာက ကာဘိုဟိုက္ဒရိတ္ ေလွ်ာ့ထားသည့္ ေကြကာ။ တတိယ မနက္စာက အသီးအရြက္ႏွင့္ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္၊ သစ္သီးမ်ား။ တတိယ မနက္စာက ပ႐ိုတိန္းႏွင့္ အဆီပိုပါေသာ္လည္း ကာဘိုဟိုက္ဒရိတ္ နည္းပါးသည္။
ေန႔လယ္စာကိုကား လူငယ္ေတြ ႀကိဳက္ရာကို ႀကိဳက္သေလာက္ စားခြင့္ေပးလိုက္သည္။ ေပါင္မုန္႔၊ အသား၊ ကြတ္ကီး၊ သစ္သီးစသျဖင့္ အစံု။ ထိုအခါ ပထမ အမ်ဳိးအစား မနက္စာ စားသူမ်ားသည္ ကယ္လိုရီ (၁၄၀၀) စာထိ ေန႔လယ္စာ စားၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရၿပီး၊ ဒုတိယအုပ္စုကမူ ကယ္လိုရီ (၉၀၀) စာ၊ တတိယ အုပ္စုကမူ ကယ္လိုရီ (၇၅၀) စာ စားၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
မနက္စာ ကယ္လိုရီ တူေသာ္လည္း စားသည့္ အမယ္ ကြာျခားမႈေၾကာင့္ ေန႔လယ္စာမွာ ကယ္လိုရီ (၆၅၀) ေလာက္ထိ ကြာသြားေစေၾကာင္း ေတြ႕ႏုိင္သည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မနက္စာကို ကယ္လိုရီ တစ္ခုတည္း ၾကည့္စား႐ံုႏွင့္ မလံုေလာက္၊ ဘာစားတယ္ ဆိုတာကလည္း အေရးၾကီးသည္ဟု ေဒါက္တာ လဒ္၀င္းက သံုးသပ္ေျပာၾကားသည္။
၄။ ကယ္လိုရီ ေလွ်ာ့စားျခင္း။
၀ိတ္က်နည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကယ္လိုရီ ေလွ်ာ့စားေရး ေပၚ မူတည္ထားသည္။ ကယ္လိုရီဆိုတာ ကယ္လိုရီပဲ ဟူသည္က သူတို႔လက္သံုးစကား။ တကယ္တမ္းတြင္ကား ကယ္လိုရီ ေလွ်ာ့စားလွ်င္ လူကဆာေလာင္လာေတာ့သည္။ ဆာေလာင္လာေလ လူ၏ ဆင္ျခင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္စြမ္းက်ဆင္းလာေလ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဆာေလာင္မႈကို အ႐ံႈးေပးကာ ခႏၶာကိုယ္က ဇီ၀ေခ်ဖ်က္မႈစနစ္ အရွိန္ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
ထိုအခါလူသည္ သိပ္မဆာေတာ့ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ဇီ၀ေခ်ဖ်က္မႈစနစ္ ေႏွးေကြးမႈ အက်င့္ပါသြားပါက နည္းနည္းသာ စားသည့္တိုင္ ခႏၶာကိုယ္က ကယ္လိုရီ ေလာင္ကၽြမ္းႏႈန္း နည္းသြားသျဖင့္ လူသည္ကယ္လိုရီမ်ားၿမဲ မ်ားကာ ၀ၿမဲ၀ေနလိမ္႔မည္။ ၀ိတ္ခ်ဖို႔ အဆာခံလြန္းသူမ်ားသည္ အက်င့္ပါသြားသည့္အခါ သိပ္မဆာသလို ျဖစ္သြားေသာ္လည္း နည္းနည္းသာ စားေနလ်က္ ႏွင့္ ၀ိတ္မက်ေတာ့ျခင္းမွာ ထိုသေဘာ ျဖစ္သည္။
၅။ အစားေရွာင္လြန္းရင္ အစားက်ဴးသည့္ဘက္ ကူးသြားႏုိင္သည္။
၀ိတ္ခ်ဖို႔ ကယ္လိုရီ ေလွ်ာ့စားသည့္အခါ ေသြးထဲမွာ ကယ္လိုရီ နည္းသြားသျဖင့္ ဦးေႏွာက္က အေရးေပၚ အခ်က္ေပး ေခါင္းေလာင္းေတြ ထိုးလာလိမ့္မည္။ ထိုအခါလူသည္ ဆာေလာင္လာမည္။ ထိန္းထားေလ ပိုဆာေလျဖစ္လာမည္။ ကယ္လိုရီမ်ားမ်ား အစားအစာေတြကို မ်က္လံုးထဲ ျမင္လာတာမ်ဳိး ျဖစ္လာမည္။ မထိန္းႏိုင္ေတာ့၍ စားမိျပန္လွ်င္လည္း ကယ္လိုရီမ်ားတာ ေတြကိုမွ အရသာေတြ႕ တပ္မက္သည့္ စိတ္မ်ဳိးက ဆာေလာင္ေနသူမွာ ပံုမွန္လူေတြထက္ အဆမ်ားစြာ ပိုျဖစ္ထြန္းလာေတာ့သည္။ အက်ဳိးဆက္ကား အဆာခံသူ အမ်ားစုသည္ ကယ္လိုရီမ်ားတာေတြကို ပိုတပ္မက္သူေတြ ျဖစ္သြားတတ္ၾကသည္။
ျပဳျပင္ဖန္တီးထားသည့္ ကာဘိုဟိုက္ဒရိတ္ ေပါႂကြယ္စြာပါေသာ သေရစာ၊ ကြတ္ကီး၊ အေၾကာ္မုန္႔၊ သၾကားလံုး၊ ကိတ္မုန္႔ စတာေတြသည္ စားလိုက္သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ေက်နပ္စိတ္ကို ျဖစ္ေစသျဖင့္လည္း လူသည္ ဗိုက္ဆာလာေလ ထိုစားစရာမ်ားကိုပါ ပိုျမင္ေလ တပ္မက္ေလ ျဖစ္လာတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အဆာခံသူတို႔သည္ မွန္းခ်က္ႏွင့္ ႏွမ္းထြက္မကိုက္တာမ်ဳိး ႀကံဳရတတ္သည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ၀ိတ္က်လိုသူမ်ား အေနျဖင့္ အဆာခံေသာနည္းကို မသံုးဘဲ ကာဘိုဟိုက္ဒရိတ္မ်ားကို အစားအစာမ်ားကို ေရွာင္ၾကည္ကာ ပံုမွန္အတိုင္း ထိန္းသိမ္းစားသံုးရင္း ၀ိတ္ခ်ေသာ နည္းကိုသာ သံုးသင့္သည္ဟု ေဒါက္တာလဒ္၀င္းက အႀကံျပဳသည္။
ကာဘို ဟိုက္ဒရိတ္မ်ားသည့္ အစားအစာမ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်စားသံုးလိုက္သည္ႏွင့္ အစားအစာ တပ္မက္သည့္ စိတ္လည္း နည္းနည္းခ်င္းစီ က်သြားသည္ကို ေတြ႕ရလိမ့္မည္ဟုလည္း ေဒါက္တာ လဒ္၀င္းက ဆိုသည္။
Credit: Messenger
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးေပ်ာ္႐ြင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစလို႔ေ႐ႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔ မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
Unicode Version
ဝိတ်ချဖို့ နည်းအမျိုးမျိုး ကြိုးစားပြီးသည့်တိုင် ဘာကြောင့် ဝိတ်မကျနိုင်ရသေးတာလဲ တွေးကာ စိတ်ညစ်နေရသူတွေ ဒုနဲ့ဒေး။ ခန္ဓာကိုယ် အလေးချိန်ဆိုင်ရာ ကျွမ်းကျင်သူ တစ်ဦးကတော့ ဝိတ်ကျခြင်း မကျခြင်းဟူသည် အခြားအခြားသော အကြောင်းအရာတွေထက် ကျွနု်ပ်တို့၏ စားပုံသောက်ပုံပေါ် ပိုမူတည်နေသည်ဟု ဆိုလိုက်သည်။
ကျန်းမာရေး လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရင် ဝိတ်ကျမည်ဟု ယုံကြည်ကာ လုပ်ကြသော်လည်း လေ့ကျင့်ခန်းကြောင့် လူသည်ပိုမို ဆာလောင်လာသည်ဖြစ်ရာ အစားတွေ စွတ်စားမိပြန်သဖြင့် မောရတာသာ အဖတ်တင်သည်။
ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ဝမြဲဝဆဲဆိုတာမျိုး ကြုံရတတ်သည်။ ဆား အစားနည်းခြင်း၊ များခြင်းတို့သည်လည်း လူကို ဝိတ်တက်မြဲ တက်နေအောင် လုပ်ထားနိုင်စွမ်း ရှိသည်။ ဟားဗတ် တက္ကသိုလ် အဝလွန်ခြင်းဆိုင်ရာ ပညာရှင် ဒေါက်တာ ဒေးဗစ်လဒ်ဝင်းက သူ့လေ့လာတွေ့ရှိချက်များကို “အမြဲ ဆာလောင် နေတတ်သလား၊ သမားရိုးကျ ဝိတ်ချနည်းတွေ အလုပ်မဖြစ်ပုံ” စာအုပ်တွင် ထည့်သွင်း ရေးသားထားသည်များထဲက ကောက်နုတ်ဖော်ပြလိုသည်။
၁။ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီး နောက်ပိုင်း သိပ်စားလွန်းခြင်း။
ဝိတ်ကျချင်ရင် လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ဆိုတာ မှန်ရောမှန်ရဲ့လား ဟူသော မေးခွန်းသည် နှစ်ပေါင်းများစွာ အငြင်းပွားနေရဆဲ ဖြစ်သည်။ လေ့လာသုတေသနများစွာ လုပ်ကြည့်ခဲ့ရာတွင်လည်း အချို့လည်း ဝိတ်ကျ၊ အချို့လည်း ဝိတ်တောင် ပိုတက်လာ၊ အချို့လည်း နဂိုအတိုင်း ဝနေဆဲဆိုတာ တွေ့ရသည်။ လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်ခြင်းကြောင့် စားကောင်း၊ အိပ်ကောင်း၊ ကျန်းမာရေး ကောင်းလာစေသည် မှန်သော်လည်း ဝိတ်ကျဖို့မူ ကျိန်းသေပေါက် အာမမခံနိုင်ကြောင်း သုတေသနများစွာက ဆိုကြသည်။
ကျိန်းသေသည့် တစ်ချက်ကား လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီးရင် လူက ဗိုက်ဆာကာ စားချင်သောက်ချင်စိတ် ပိုဖြစ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကယ်လိုရီ ဆိုတာကလည်း ဖြည့်ဖို့ လွယ်သလောက် သုံးစွဲပစ်ဖို့က ပင်ပန်းလှသည်။ မိနစ် (၃၀) လောက် ရွရွပြေးပါမှ ကယ်လိုရီ (၂၀၀) လောက် လောင်ကျွမ်းသော်လည်း မောလို့ အားဖြည့်အချိုရည် တစ်ဘူးလောက် သောက်လိုက်ရုံနှင့် ထို (၂၀၀) က တစ်မိနစ်တောင် မကြာဘဲ ပြန်ပြည့်သွားလိမ့်မည်။
၂။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ သူ့ရေချိန်မှတ် ရှိသည်။
ကြွက်များနဲ့ လေ့လာကြည့်ရာ အငတ်ထားသော ကြွက်များသည် ငတ်နေစဉ် ပိန်ချုံးသွားသော်လည်း စားခွင့် ပြန်ပေးလိုက်သည်နှင့် နဂိုခန္ဓာကိုယ် အလေးချိန်ရောက်သည်အထိ တောက်လျှောက်စားတော့ကြောင်း တွေ့ရသည်။ အလားတူပင် လိုသည်ထက် ပိုကျွေးထားသော ကြွက်များသည် ဝဖီးလာကြသော်လည်း လွတ်လပ်စွာ စားခွင့်ပေးလိုက်ချိန်တွင်ကား နဂိုခန္ဓာအလေးချိန် ပြန်ရောက်အောင် အလိုလျောက် အစားလျော့သွားကြကြောင်း တွေ့ရသည်။
လူ့ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်။ အစားလျှော့လိုက်သည်နှင့် နဂိုခန္ဓာအလေးချိန် ပြန်ရောက်အောင် စားဖို့အတွက် ဦးနှောက်ကလူကို ပုံမှန်ထက် ပိုဆာလောင်အောင် လုပ်တော့သည်။ အလွန်အကျွံ စားမိပြန်လျှင်လည်း နောက်ပိုင်း အစားလျော့သွားအောင် ဦးနှောက်က ထိန်းလိုက်ပြန်သည်။
ခန္ဓာစနစ်သည် အလေးချိန် မည်မျှတွင် နေရမည်ဆိုတာ ရေချိန်မှတ် ထားပြီးသားကဲ့သို့ အလုပ်လုပ်သည်။ သို့ဖြစ်ရာ ဝိတ်ချလိုသူများ အနေဖြင့် ခန္ဓာစနစ် ရေချိန်မှတ်ကို လျော့သွားအောင် ရေရှည် အချိန်ယူလျှော့ချမှ ဖြစ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ဒေါက်တာလဒ်ဝင်းက ဆိုသည်။
၃။ မနက်စာ စားသောက်ပုံ အရေးကြီး။
မနက်စာ စားပုံချင်းတူသည့်တိုင် အာနိသင်ချင်း မတူနိုင်ဟု ဒေါက်တာလဒ်ဝင်းက ဆိုသည်။ လေ့လာမှုတစ်ခုတွင် ဆယ်ကျော်သက် လူငယ် (၁၂) ဦးကို သုံးစုခွဲကာ မတူသည့် မနက်စာ သုံးမျိုး စားစေသည်။ သုံးမျိုးလုံးသည် ကယ်လိုရီပါဝင်နှုန်း အတူတူပင်။ သို့သော် အစားအသောက် အမျိုးအစား ကွာသည်၊ ကာဘိုဟိုက်ဒရိတ်ပါဝင်နှုန်း ကွာသည်။ ကယ်လိုရီပါဝင်နှုန်း တူသော်လည်း အမျိုးအစား မတူသော အစားအသောက်များသည် လူ၏ စားသောက်ချင်စိတ်ကို သက်ရောက်မှု မတူဟု ဒေါက်တာလဒ်ဝင်းက ဆိုသည်။
ပထမ မနက်စာအဖြစ် ကာဘိုဟိုက်ဒရိတ်များသည့် ကွေကာတိုက်သည်။ ဒုတိယ မနက်စာက ကာဘိုဟိုက်ဒရိတ် လျှော့ထားသည့် ကွေကာ။ တတိယ မနက်စာက အသီးအရွက်နှင့် ကြက်ဥမွှေကြော်၊ သစ်သီးများ။ တတိယ မနက်စာက ပရိုတိန်းနှင့် အဆီပိုပါသော်လည်း ကာဘိုဟိုက်ဒရိတ် နည်းပါးသည်။
နေ့လယ်စာကိုကား လူငယ်တွေ ကြိုက်ရာကို ကြိုက်သလောက် စားခွင့်ပေးလိုက်သည်။ ပေါင်မုန့်၊ အသား၊ ကွတ်ကီး၊ သစ်သီးစသဖြင့် အစုံ။ ထိုအခါ ပထမ အမျိုးအစား မနက်စာ စားသူများသည် ကယ်လိုရီ (၁၄၀၀) စာထိ နေ့လယ်စာ စားကြကြောင်း တွေ့ရပြီး၊ ဒုတိယအုပ်စုကမူ ကယ်လိုရီ (၉၀၀) စာ၊ တတိယ အုပ်စုကမူ ကယ်လိုရီ (၇၅၀) စာ စားကြကြောင်း တွေ့ရသည်။
မနက်စာ ကယ်လိုရီ တူသော်လည်း စားသည့် အမယ် ကွာခြားမှုကြောင့် နေ့လယ်စာမှာ ကယ်လိုရီ (၆၅၀) လောက်ထိ ကွာသွားစေကြောင်း တွေ့နိုင်သည်။ သို့ဖြစ်သောကြောင့် မနက်စာကို ကယ်လိုရီ တစ်ခုတည်း ကြည့်စားရုံနှင့် မလုံလောက်၊ ဘာစားတယ် ဆိုတာကလည်း အရေးကြီးသည်ဟု ဒေါက်တာ လဒ်ဝင်းက သုံးသပ်ပြောကြားသည်။
၄။ ကယ်လိုရီ လျှော့စားခြင်း။
ဝိတ်ကျနည်း တော်တော်များများက ကယ်လိုရီ လျှော့စားရေး ပေါ် မူတည်ထားသည်။ ကယ်လိုရီဆိုတာ ကယ်လိုရီပဲ ဟူသည်က သူတို့လက်သုံးစကား။ တကယ်တမ်းတွင်ကား ကယ်လိုရီ လျှော့စားလျှင် လူကဆာလောင်လာတော့သည်။ ဆာလောင်လာလေ လူ၏ ဆင်ခြင် ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းကျဆင်းလာလေ။ နောက်ဆုံးတွင် ဆာလောင်မှုကို အရှုံးပေးကာ ခန္ဓာကိုယ်က ဇီဝချေဖျက်မှုစနစ် အရှိန်လျှော့ချလိုက်တော့သည်။
ထိုအခါလူသည် သိပ်မဆာတော့ဟု ထင်ရသော်လည်း ဇီဝချေဖျက်မှုစနစ် နှေးကွေးမှု အကျင့်ပါသွားပါက နည်းနည်းသာ စားသည့်တိုင် ခန္ဓာကိုယ်က ကယ်လိုရီ လောင်ကျွမ်းနှုန်း နည်းသွားသဖြင့် လူသည်ကယ်လိုရီများမြဲ များကာ ဝမြဲဝနေလိမ့်မည်။ ဝိတ်ချဖို့ အဆာခံလွန်းသူများသည် အကျင့်ပါသွားသည့်အခါ သိပ်မဆာသလို ဖြစ်သွားသော်လည်း နည်းနည်းသာ စားနေလျက် နှင့် ဝိတ်မကျတော့ခြင်းမှာ ထိုသဘော ဖြစ်သည်။
၅။ အစားရှောင်လွန်းရင် အစားကျူးသည့်ဘက် ကူးသွားနိုင်သည်။
ဝိတ်ချဖို့ ကယ်လိုရီ လျှော့စားသည့်အခါ သွေးထဲမှာ ကယ်လိုရီ နည်းသွားသဖြင့် ဦးနှောက်က အရေးပေါ် အချက်ပေး ခေါင်းလောင်းတွေ ထိုးလာလိမ့်မည်။ ထိုအခါလူသည် ဆာလောင်လာမည်။ ထိန်းထားလေ ပိုဆာလေဖြစ်လာမည်။ ကယ်လိုရီများများ အစားအစာတွေကို မျက်လုံးထဲ မြင်လာတာမျိုး ဖြစ်လာမည်။ မထိန်းနိုင်တော့၍ စားမိပြန်လျှင်လည်း ကယ်လိုရီများတာ တွေကိုမှ အရသာတွေ့ တပ်မက်သည့် စိတ်မျိုးက ဆာလောင်နေသူမှာ ပုံမှန်လူတွေထက် အဆများစွာ ပိုဖြစ်ထွန်းလာတော့သည်။ အကျိုးဆက်ကား အဆာခံသူ အများစုသည် ကယ်လိုရီများတာတွေကို ပိုတပ်မက်သူတွေ ဖြစ်သွားတတ်ကြသည်။
ပြုပြင်ဖန်တီးထားသည့် ကာဘိုဟိုက်ဒရိတ် ပေါကြွယ်စွာပါသော သရေစာ၊ ကွတ်ကီး၊ အကြော်မုန့်၊ သကြားလုံး၊ ကိတ်မုန့် စတာတွေသည် စားလိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်း ကျေနပ်စိတ်ကို ဖြစ်စေသဖြင့်လည်း လူသည် ဗိုက်ဆာလာလေ ထိုစားစရာများကိုပါ ပိုမြင်လေ တပ်မက်လေ ဖြစ်လာတတ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် အဆာခံသူတို့သည် မှန်းချက်နှင့် နှမ်းထွက်မကိုက်တာမျိုး ကြုံရတတ်သည်။
သို့ဖြစ်ရာ ဝိတ်ကျလိုသူများ အနေဖြင့် အဆာခံသောနည်းကို မသုံးဘဲ ကာဘိုဟိုက်ဒရိတ်များကို အစားအစာများကို ရှောင်ကြည်ကာ ပုံမှန်အတိုင်း ထိန်းသိမ်းစားသုံးရင်း ဝိတ်ချသော နည်းကိုသာ သုံးသင့်သည်ဟု ဒေါက်တာလဒ်ဝင်းက အကြံပြုသည်။
ကာဘို ဟိုက်ဒရိတ်များသည့် အစားအစာများကို လျှော့ချစားသုံးလိုက်သည်နှင့် အစားအစာ တပ်မက်သည့် စိတ်လည်း နည်းနည်းချင်းစီ ကျသွားသည်ကို တွေ့ရလိမ့်မည်ဟုလည်း ဒေါက်တာ လဒ်ဝင်းက ဆိုသည်။
Credit: Messenger
ဤစာဖတ်သူများအားလုံးပျော်ရွင်ချမ်းမြေ့ကြပါစေလို့ရွှေချစ်သူမှဆုတောင်းမေတ္တာပို့သပေးပါတယ်။
မျှဝေပေးခြင်းဟာလည်းမေတ္တာတစ်မျိုးပဲမို့ မျှဝေပေးပါနော်...
