ကြ်န္မက လက္ႏွစ္ဖက္ကို တန္းကာ ေပးလိုက္ေတာ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ေပကပ္ကပ္ လုပ္ေနျပန္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ႐ုတ္တရက္ ထထိုင္ကာ “ေမာင္ မ်က္ႏွာသစ္ ေရခ်ိဳးေတာ့မယ္..မ မီးဖိုမွာ လုပ္စရာရိွစရာ သြားလုပ္ေတာ့” ဆိုကာ ကြ်န္မ နဖူးေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ထိကပ္ကာ နမ္းလိုက္သည္။ ကြ်န္မလည္း အိပ္ခန္းမွ ထြက္ကာ ေမာင့္ ေနလည္စာ ထမင္းဘူးကို ျပင္ဆင္ရသည္။ ထမင္းအိုးထဲမွ ထမင္းကို ဘူးထဲသို႔ ထည့္ကာ အေငြ႕ သတ္ေစလိုက္သည္။ အေငြ႕ကုန္ကာမွ ေႏြးထားသည့္ ၾကက္သားဟင္းကို ထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ျပင္ဆင္ထားေသာ ေပါင္မုန္႔ ၾကက္ဥေၾကာ္ ႏွင့္ ေကာ္ဖီကို ထမင္းစား စားပြဲေပၚသို႔ တင္ထားလိုက္သည္။ ေမာင္ကေရခ်ိဳးၿပီးစ တဘက္တစ္ထည္ကို ခါးမွာပတ္ တဘက္တစ္ထည္ကို ေခါင္းမွာသုတ္ကာ ထမင္းစားခန္းသို႔ဝင္လာသည္။ “အဲဒါေတြေၾကာင့္မိန္းမကို ခ်စ္ေနရတာ” ဆိုၿပီး ပါးျပင္ေပၚသို႔ အနမ္းတင္ ျပန္သည္…”ကဲ ျမန္ျမန္လုပ္ အဘ တံုးလံုးႀကီးနဲ႕ အေအးပတ္ေနအံုးမယ္” “မ..ေရာ မစားဘူးလား…” “ခုနက ေပါင္မုန္႔ တစ္ခ်ပ္ ျမည္းရင္းနဲ႔ စားထားတယ္ေမာင္ ၊ ေမာင္ ယူနီေဖာင္း သြားထုတ္လိုက္ အံုးမယ္၊ စားၿပီး အကၤ်ီျမန္ျမန္ဝတ္ၿပီး သြားေတာ့ေနာ္..ဘတ္(စ္)ကား ကလည္း ေစာင့္ရဦးမွာနဲ႔ ျမန္ျမန္စား..” ဟုေျပာကာ ေမာင့္အတြက္ အကၤ်ီကို ဘီ႐ိုတြင္းမွ ထုတ္ရန္ အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ “မကေလ.. အဖြားႀကီးေပါက္စနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူတာပဲ… ပြစိပြစိနဲ႔ ေျပာတယ္…ဟဲ..” ဟု ထမင္းစားခန္းမွ ေအာ္ေျပာေလသည္။ “ေအာင္မယ္…အခုေတာ့ အဖြားႀကီးေပါက္စလို႔ ေျပာၿပီေပါ့ေလ.. အရင္က ဒီေလသံမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..” ဟု အသံကိုထိန္းကာ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ေမာင္က ကြ်န္မ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားသည္ကို သိသည္။ ေပါင္မုန္႔ ၾကက္ဥေၾကာ္ကို ပလုတ္ပေလာင္း စားၿပီး ေကာ္ဖီခြက္ကို ကိုင္ကာ အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လာေလသည္။ “မ..ကလည္းကြာ.. စတဲ့ဟာကို.. ေမာင္စတတ္တာကို သိသားနဲ႔ကြာ.. စိတ္မေကာင္း မျဖစ္နဲ႔ေနာ္..” “ရပါတယ္ ေမာင္ရယ္.. မ .. သိပါတယ္…ေကာ္ဖီကုန္ေအာင္ေသာက္.. ခြက္ေပး..ေနာက္ၿပီး အကၤ်ီ လဲေတာ့ေနာ္.. ” “အင္း.. ေရာ့..” လက္က်န္ ေကာ္ဖီကို ေမာ့ေသာက္လိုက္ကာ ခြက္အား ကြ်န္မကို ေပးလိုက္သည္။ ေကာ္ဖီခြက္ကို မွန္တင္ခုံေပၚတြင္ တင္ကာ ေမာင္ အကၤ်ီလဲေနသည္ကို ကြ်န္မ အိပ္ရာေပၚမွ ထိုင္ကာ ၾကည့္ေနသည္။ ကြ်န္မ၏ ေမာင္သည္ အေတာ္ၾကည့္၍ ေကာင္းသည္။ ခ်စ္ေသာမ်က္စိႏွင့္ ၾကည့္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ေမာင့္တြင္ စူးရွရွ မ်က္ဝန္းတစ္စံု ရိွသည္။ ေယာက်္ားပီသေသာ ေမး႐ိုးကားကား ရွိသည္။ စြဲေဆာင္မႈရိွေသာ ပုရိသကိုယ္လံုး ရိွသည္။ ကြ်န္မ ခိုဝင္လိုက္ေသာ အခါတိုင္း အရာရာကို ရင္ဆိုင္ရဲသည့္ ခြန္အားတို႔ကို ရရိွေစေသာ ရင္ခြင္တစ္ခုႏွင့္ လက္ေမာင္း တစ္စံုတို႔ကို ေမာင္ ပိုင္ဆိုင္ေလသည္။ စကားေျပာတိုင္း အသက္ပါေအာင္ ၿပံဳးတတ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု ရွိသည္။ “ေဟ.. ေဘာင္းဘီ ဝတ္မလို႔ အျပင္ထြက္ေပးမလား…” “မထြက္ေပးေပါင္… ကိုယ့္ေယာက္်ား အဝတ္လဲတာ မၾကည့္ရဘူးလို႔ ဘယ္တရား ဥပေဒမွာမွ မရွိဘူး..” “မ .. ကေတာ့ လုပ္ၿပီ.. အဲဒါဆိုလဲ ပုဆိုးအရင္ဝတ္ၿပီးမွ လဲတာေပါ့..” ပုဆိုးစကို ပါးစပ္ႏွင့္ကိုက္ကာ ေမာင္က ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ေလသည္။ မ်က္ဝန္းတို႔၌ ရႊန္းလဲ့ေသာ အခ်စ္တို႔ျဖင့္ ထံုမႊမ္းေနသည္။ “ေမာင္ရယ္.. အရမ္းခ်စ္လိုက္တာ…” ” အင္း… ေမာင္လည္း အတူတူပါပဲ.. ခ်စ္တယ္..ကဲ.. ၿပီးၿပီ.. သြားေတာ့မယ္.. ညေန ျပန္လာမွ အဲဒီ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ေသခ်ာေျပာမယ္” “ေမာင္.. ေနာ္.. ” အဲဒီလို ၿပီတီတီႏွင့္ ေမာင္ စလွ်င္ ကြ်န္မ ရွက္သည္။ ေမာင့္ကို ကားမွတ္တိုင္အထိ လိုက္ပို႔ကာ ဘတ္စ္ကားကို အတူတူ ေစာင့္သည္။ ကားေရာက္လာေသာ အခါတြင္ ေမာင္ကကြ်န္မ နဖူးကို တစ္ခ်က္နမ္းၿပီး ႏႈတ္ဆက္ကာ ကားေပၚ တက္သြားေလၿပီ..။ ကားအဆံုးထိသို႔ လိုက္ၾကည့္ေနကာကြ်န္မ သက္ျပင္းခ်လိုက္ မိျပန္သည္။ ဤလို က်န္ရစ္ေနေသာ ေန႔မ်ား ဘာလိုလိုႏွင့္ ႏွစ္လေက်ာ္သံုးလနီးပါး ေရာက္ရိွလာၿပီ.. ေရာက္ကတည္းက အလုပ္ကို ႀကိဳးစား ရွာခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္မွMBA မဟာစီးပြားေရး ဘြဲ႕ရ ကြ်န္မအတြက္ ဤစကၤာပူတြင္ အလုပ္ရွာရ အေတာ္ခက္ေပသည္။ ေမာင္ႏွင့္လက္ထပ္ မွတ္ပံုတင္ၿပီး PR ဆိုသည့္ အၿမဲတမ္း ေနထိုင္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထား သည္မွာလည္း မက်ေသးေပ။အင္းေလ.. ဒီလိုပဲ ႐ုန္းကန္ရမွာေပါ့ လို႔ အားတင္းကာ ေမာင့္ကိုျပဳစု ထမင္းဟင္းခ်က္ေပးရင္အခ်ိန္ကုန္ လာခဲ့သည္။ အခုလည္းအလုပ္ေၾကာ္ျငာမ်ား ပါတတ္ေသာ Straits Time သတင္းစာကို ဝယ္ရန္ တိုက္တစ္တုိက္ေက်ာ္ရိွ ကုလားဆိုင္ေလးသို႔ လာခဲ့သည္။ သတင္းစာ တစ္ေစာင္ကို ဝယ္ကာ ကြ်န္မအိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ သတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ HIV/AIDS ကူးစက္ျခင္းမ်ား အေၾကာင္းကို စာလံုးႀကီးႀကီးႏွင့္ ပါရိွသည္။ အိုလံပစ္ပြဲတြင္ ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ စကၤာပူ ႏိုင္ငံသားမ်ား အေၾကာင္းလည္း ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္မ မဖတ္အားေသးပါ။ ပထမဆံုး ဖတ္သည္က အလုပ္ေၾကာ္ျငာ ျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ ေသာၾကာေန႔တြင္အလုပ္ေၾကာ္ျငာ နည္းသည္။ မနက္ျဖန္ စေနေန႔တြင္ေတာ့ အလုပ္ေၾကာ္ျငာ အပိုတစ္အုပ္ သက္သက္ပါေလသည္။ ဒီေန႔လည္း ကြ်န္မႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အလုပ္ရွာ မေတြ႕ေပ။ အလုပ္ေၾကာ္ျငာ ဖတ္ၿပီးကာမွသတင္းစာကို ဖတ္သည္။
“ေအအိုင္ဒီအက္စ္တိုးပြားႏႈန္းက ကမာၻမွာ ပိုမိုတိုးပြားလာသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ၂၀၀၇ တြင္ စကၤာပူႏိုင္ငံ၌ HIV ေရာဂါျဖစ္သူ ၄၂၃ ေယာက္ ထပ္တိုးသည္။ ၉၃ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ေယာက္်ားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ စကၤာပူတြင္၃၄၈၃ ေယာက္၌ HIV ပိုးရိွသည္။ ကူးစက္သူမ်ား၏ ၉၅ ရာႏႈန္းမွာ လိင္ဆက္ဆံျခင္းမွ ကူးျခင္းျဖစ္သည္။”ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းႏွင့္ ကြ်န္မ လန္႔လာသည္။ ကြ်န္မမွာမ်ား ရွိေနမည္လားဟု စိတ္မွ လန္႔လာသည္။ရိွစရာေတာ့ အေၾကာင္း မရွိေပ။ ကြ်န္မမွာ ေမာင္ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိတာပဲေလ။ တကယ္လို႔ ေမာင့္မွာအဲဒီပိုး ရွိေနခဲ့ရင္ေရာ… ဟဲ့.. ဖြဟဲ့..ဖြဟဲ့.. မေတြးေကာင္းတာေတြ ကြ်န္မ ေတြးေနမိပါလား…။ “ကြ်န္မကလင္ေယာက္်ား အေပၚမွာ သစၥာရိွတာပဲ.. စိတ္ပူစရာမလိုပါဘူး” လုိ႔ အေမးအေျဖ က႑မွာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေျဖမွာ “ဝမ္းနည္းစရာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္၊ ေရာဂါကူးစက္သူ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုဟာ သူတို႔ လင္ေယာက္်ားေတြက တဆင့္ ကူးစက္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ လင္ေယာကၤ်ား အေပၚမွာ သစၥာရိွေပမယ့္ သူတို႔ လင္ေယာကၤ်ား ေတြကေတာ့ သူတို႔အေပၚမွာ သစၥာမရိွခဲ့ၾကဘူး” … ကြ်န္မ ေခါင္းမိုက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ေမာင္ေရာ.. ကြ်န္မအေပၚ ဘယ္အတိုင္း အတာထိ သစၥာရိွပါသလဲ.. သစၥာရွိခဲ့ပါသလဲ.. ကြ်န္မႏွင့္ ေဝးေနခ်ိန္မ်ားမွာ ေမာင္ ဘယ္လိုေနပါသလဲ…ေမာင္ မေဖာက္ ျပန္ႏိုင္ဘူးလား…ေယာက္်ားပဲေလ ဆိုၿပီး စိတ္ေျဖရာ ရွာၾကသူမ်ားထဲမွာ ေမာင္မပါႏိုင္ဘူးလား…။
တကယ္လို႔ ေမာင့္မွာ ရွိေနရင္.. ကြ်န္မမွာပါ ႐ိွေနၿပီေပါ့… ဒါဆို.. ေနာက္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ဆို.. ေသရေတာ့ မယ္ေပါ့… ကြ်န္မ ရင္ေတြပူလာသည္။ ေရခဲေသတၱာထဲမွ ေရပုလင္းကိုယူကာ ေမာ့ေသာက္ လုိက္သည္။ သတင္းစာကို ဆက္မဖတ္ေတာ့ဘဲ ကြ်န္မ အေတြးေတြ ေယာက္ယက္ ခက္ေနသည္။ ေမာင့္ကို ကြ်န္မ ေမးၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား… ဘယ္လို ေမးရပါမလဲ… ေမးဖို႔ရာ မရဲ..။ ေဆးခန္းကို သြားစစ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား.. ဒါေပမယ့္..အဲဒီ HIV ဆိုတဲ့ ပိုးက ၃ လ ကေန ၆ လၾကား မေပၚဘဲ ေနတတ္သတဲ့..။ ေမာင့္ကိုအရင္ စစ္ၾကည့္ခိုင္းရင္ ေကာင္းမလား… ဘယ္လို ေျပာၿပီး ေဆးစစ္ခိုင္းရမလဲ…။ ကြ်န္မအိမ္ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ကာ ေမာင့္ ဖုန္းနံပါတ္ကို ႏွိပ္လိုက္သည္။ တတီတီ ျမည္သံကို ခဏတာမွ် ၾကားရၿပီး ” မ လား.. “ေမာင့္ အသံထြက္လာသည္။ ” မ.. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.. စကားေျပာေလ..” “ေမာင္…” “ေျပာေလ.. မ.. ရဲ႕..အလုပ္ နည္းနည္း႐ႈပ္ေနတယ္” “အဲဒါဆိုေနာက္မွ ေျပာေတာ့မယ္..” “ရပါတယ္ကြာ.. ခုေျပာပါ.. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..” “ေမာင့္ကို ေမးစရာ ရိွလို႔..” “ေအာင္မယ္.. ငါ့မိန္းမက စကားေတြခံလို႔ .. ေမး.. ဘာေမးမွာလဲ..” “စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္.. ေမာင္.. ေမာင္ HIV ရွိမ႐ိွ စစ္ဖူးလားလို႔.. ေမးမလို႔..” “အမ္… မ.. ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီေမးခြန္း ေမးတာလဲ..” “မဟုတ္ပါဘူး… ဒီမွာ HIV အေၾကာင္း သတင္းစာမွာ ဖတ္မိလို႔ ေမာင့္ကို ေမးၾကည့္တာ.. အေရးမႀကီး ပါဘူး..” “အရင္၂၀၀၆ ေလာက္ကေတာ့ စစ္ဖူးတယ္..” “ဘာလို႔ စစ္တာလဲဟင္.. ေမာင္… ေမာင္က အေပ်ာ္အပါး လုိက္စားမိလို႔လား..” “ေအာ္.. မိန္းမႏွယ္… ဘာေတြ လာေမးေနမွန္း မသိပါဘူး…” “ထားပါ…မ နားလည္ႏိုင္ပါတယ္… အဲလိုစစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ေရာ ေမာင္ကင္းရွင္းရဲ႕လား…” ” မ ရယ္.. သဝန္တို ေနတာလား… ေမာင္က မရဲ႕ ေယာက္်ား ျဖစ္ေနၿပီေလ..” “သဝန္တိုတာ မဟုတ္ဘူး ေမာင္… စိတ္ထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိခ်င္လို႔ပါ….မ ကို နားလည္ေပးပါ..” “ဒါဆုိ.. မနက္ျဖန္ သြားစစ္မယ္.. ဟုတ္လား.. စိတ္ခ်မ္းခ်မ္း သာသာေန..” “ေက်းဇူးပါ.. ေမာင္..” “အဲဒါဆို.. ဖုန္းခ် လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္.. ေလွ်ာက္ေတြး မေနနဲ႕ဦး..” “ဟုတ္…” ဖံုးကိုခ်လိုက္ၿပီးမွ ကြ်န္ေတာ္ ေတြးမိသည္။ မ.. စိတ္ပူမွ အဲဒီကိစၥ စိတ္ပူရမွန္း သတိရမိသည္။
၂၀၀၆ ေလာက္က ေဆးစစ္ ထားတုန္းကေတာ့ ဘာမွမ႐ိွ။ HIV လည္း မ႐ိွ။ HB လည္း မ႐ိွ။ ဒါေပမယ့္.. ဟိုတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္တုန္းကေတာ့ အေပ်ာ္တစ္ခါ လိုက္မိေသးသည္။ ရန္ကုန္မွာက အေပ်ာ္ မိန္းကေလးေတြက တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ ေပါလာသည္။ ႏိုင္ငံျခားက အလည္ ျပန္လာတာ ဆိုေတာ့လည္း ရန္ကုန္တြင္ ေငြသံုးရ လြယ္သည္။ ဘီယာေလး အရက္ကေလး ဝင္လာေတာ့ ႐ိႈးေလွ်ာက္တဲ့ မိန္းကေလးမ်ားကလည္း လွမွလွ ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္မိတာေပါ့… ။ ေနာက္တစ္ေန႔မွ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ့.. “ေဟ့ေကာင္.. အဲဒီက ေကာင္မေလးေတြကို သတိထားဟ.. A ကိုက္လိမ့္မယ္.. ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ေၾကြကုန္ၿပီ..” လို႔ သတိေပးေပမယ့္ လြန္ၿပီးမွေတာ့ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေလးငါးလၾကာေတာ့မွ မ က စကၤာပူကို ေရာက္လာၿပီး လက္ထပ္ျဖစ္တယ္။ လက္မထပ္ခင္က ေသြးစစ္ ၾကည့္မလို႔ကို မစစ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခု.. မ ေျပာမွ စိတ္ေတာင္ ပူလာၿပီ.. ဒီရက္ပိုင္း ေတာင္မွ ဝမ္းပ်က္သလို ခဏ ခဏ ျဖစ္ေနတာ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လား မသိဘူး.. ။ ျမန္မာ ျပည္မွာကလည္း A ကိုက္သူက လူဦးေရ၏ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းရိွတယ္လုိ႔ အင္တာနက္ တစ္ေနရာမွာ ဖတ္ဖူးတယ္..။
ဟူး… ရိွေနခဲ့ရင္….။ ေဆးခန္းထဲကိုကြ်န္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္တူတူ ေလွ်ာက္ဝင္ လာခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္ လက္ကို တစ္ေယာက္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ေကာင္တာကို ဝင္ၿပီး HIV စစ္ခ်င္လို႔လို ေျပာေတာ့ ေမာင့္ အသံေတြ တုန္ေနသလိုပါပဲ..။ “မ HB အသဲေရာင္ အသားဝါ ကူးစက္ေရာဂါ ပိုးလည္း စစ္လုိက္မယ္ေနာ္..” ” အင္း .. ေကာင္းတာေပါ့..” “HB ပါ စစ္ခ်င္တယ္…” လို႔ ေမာင္က ေကာင္တာက ေကာင္မေလးကို ထပ္ေျပာလုိက္သည္။ စကၤာပူမွာက HIV စစ္မယ္ဆို ဆရာဝန္ႏွင့္ ေတြ႕ၿပီး ေဆြးေႏြးရသည္။ ဆရာဝန္ႏွင့္ ေတြ႕ဖို႔ ေစာင့္ေနရသည္။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ နံပါတ္ေလးမွာ ေမာင္ယူထားသည့္ နံပါတ္ ေပၚလာၿပီ ျဖစ္သည္။ ကြ်န္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဆရာဝန္ အခန္းထဲသို႔ တံခါးေခါက္ကာ ဝင္လုိုက္သည္။ “ထုိင္ပါ.. ကြ်န္ေတာ္ ဘာ ကူညီရမလဲ” “ကြ်န္ေတာ္ HIV နဲ႕ HB ရိွမရိွ စစ္ခ်င္လို႔ပါ..” “ရပါတယ္.. ဘာလို႔မ်ား စစ္ခ်င္တာလဲ..” “သူက စစ္ခိုင္းလို႔..” “ဟား..ဟာ.. သူက စစ္ခိုင္းတယ္ ဆိုေတာ့.. ခင္ဗ်ားတို႔က မဂၤလာေဆာင္ေတာ့ မွာေပါ့.. ကြန္ဂရက္ က်ဴေလးရွင္းဗ်ာ” “ကြ်န္ေတာ္တို႔ လင္မယားပါ ေဒါက္တာ..” “ေၾသာ္… အဲဒါဆို ခင္ဗ်ားတို႔ မယူခင္က ဘာလို႔ မစစ္တာလဲ” ” အဲဒီတုန္းက စစ္ဖို႔ သတိမရဘူး ခင္ဗ်.. မေန႔ကမွ သူက သတင္းစာ ဖတ္ၿပီးေျပာလို႔ လာစစ္တာပါ” “အင္း.. ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ.. HIV, HB အျပင္ တျခား STD ေတြေရာ မစစ္ခ်င္ဘူးလား..” “ဟုတ္ကဲ့.. စစ္ခ်င္ပါတယ္.. ဒါနဲ႔ ေဒါက္တာ.. အရင္ ၂၀၀၇ ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္ ေသြးလွဴေတာ့ ေသြးလွဴဘဏ္က ကြ်န္ေတာ့္ ေသြးမွာ HBC အသည္းေရာင္ အသားဝါ C ပိုး ရိွလို႔လား ဘာလို႔လည္း မသိဘူး.. သံုးလို႔မရဘူးလို႔ ေျပာတယ္ခင္ဗ်..” “ဟုတ္လား.. တကယ္က HBC က ကာမဆက္ဆံျခင္း ကလည္း ကူးႏိုင္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ေသြးလွဴဘဏ္က Full blood count နည္းတဲ့ေသြးကို မသံုးတတ္ဘူး..အဲဒါပါ စစ္လို႔ရတယ္.. စစ္မလား..” “ဟုတ္ကဲ့.. စစ္ခ်င္ပါတယ္..” “အေျဖက ေနာက္တစ္ပတ္ေနမွ သိရမယ္…။ ေရာဂါပိုး မေတြ႕ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္း ေပးပါတယ္.. ခင္ဗ်ားမိန္းမ ေပၚမွာ သစၥာရွိရွိ ေနပါ..” “ဟုတ္ကဲ့” “တကယ္လို႔ ပိုး ရိွခဲ့ရင္ေတာ့ ဒီက ညီမလည္း ေသြးလာစစ္ ရလိမ့္မယ္ေနာ္၊ ႀကိဳၿပီး သတိ ေပးထားတာပါ..” “ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ ရပါတယ္..” “ကဲ.. ဒါဆိုရင္..ေသြးေဖာက္တဲ့ေနရာကို သြားလို႔ရပါၿပီ.. ကံေကာင္းပါေစဗ်ာ..” နာစ့္မ က ေမာင့္ လက္ဖ်ံကို ဂြမ္းႏွင့္သုတ္အၿပီး ေသြးစုတ္ထုတ္ရန္ အပ္ကို စိုက္ထည့္လိုက္သည္။ နီရဲေသာ ေသြးတုိ႔ ဘူးေလးထဲသို႔ တရိွန္ထိုး ဝင္ေရာက္ သြားၾကသည္။ တစ္ဘူး.. ႏွစ္ဘူး…သံုးဘူး…။ ေနာက္ၿပီး STD အတြက္ ဆီးကို လည္းယူသည္။ အားလံုးၿပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေဆးခန္း အတြင္းမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေမာင္က ကြ်န္မနဖူးကုိ အသာ နမ္းကာ “ေဆာရီးပဲမ.. ေမာင္သာ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနရင္ ဒီလို စိတ္ပူေနရမွာ မဟုတ္ဘူး” လို႔ တိုးတုိးေလး ဆိုသည္။ “ေမာင္ရယ္.. ရပါတယ္… တကယ္လို႔သာ ေသျခင္းတရားဆိုတာကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အခါ ေမာင္နဲ႔ တူတူရင္ဆုိင္ရတာပဲ… မ..ေက်နပ္ပါတယ္ အေျဖက ေနာက္တစ္ပတ္မွ သိရမွာပါ.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ေမာင္ရယ္.. ကြ်န္မ ေမာင့္ကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္” ေနာက္တစ္ပတ္ကို ကြ်န္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရင္ထိတ္စြာႏွင့္ပင္ ေစာင့္စားလ်က္ ရိွၾကသည္…။ အေျဖ.. ဘာျဖစ္လာမည္နည္း ဆိုတာကို ကြ်န္မ မေတြးေတာ ေနခ်င္ေတာ့ပါ.. အေကာင္းဆံုးကိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို အဆိုးဆံုး ဆိုတာကိုလည္း….။ ကြ်န္မေဘးတြင္ ေမာင္ရိွေနသည္။ ေမာင္ႏွင့္အတူ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရမည္… ေမာင့္ရင္ခြင္တြင္းမွာ ေမွးစက္ခြင့္ေလးေတြ ရႏိုင္သေလာက္ ကြ်န္မ ေမွးစက္ခ်င္ေသးသည္။
Credit: HIM
ဤစာဖတ္သူမ်ားအားလံုးခ်စ္ေသာသူနွင့္ရိုးေျမက်ေပါင္းဖက္နိုင္ပါေစလို႔ေရႊခ်စ္သူမွဆုေတာင္းေမတၱာ
ပို႔သေပးပါတယ္။
မွ်ေဝေပးျခင္းဟာလည္းေမတၱာတစ္မ်ိဳးပဲမို႔ မွ်ေဝေပးပါေနာ္...
